Νικητές της ζωής αναδεικνύουν την αξία της δωρεάς οργάνων


Το 2002 ο Κυριάκος Ζαχαριάδης ήταν 14 ετών, μαθητής στη β΄ γυμνασίου, αλλά δεν μπορούσε να κάνει ούτε δυο βήματα. Μια ίωση του κατέστρεψε το μυοκάρδιο και τον έβαλε από μικρό σε μια τεράστια περιπέτεια. Για πολύ καιρό είχε ξεχάσει πώς είναι να ζει κανείς φυσιολογικά. Την ίδια χρονιά, ο 24χρονος αστυνομικός Δημήτρης Αφεντούλης «χτυπήθηκε» από τον ιό κοξάκι. Οι επιπλοκές στη καρδιά του ήταν σοβαρές. Εξι μήνες μετά, οι γιατροί του έδιναν μόλις μια εβδομάδα ζωής. Και οι δυο νέοι έφτασαν επανειλημμένα κοντά στο θάνατο και τελικά σώθηκαν.

Ο Κυριάκος Ζαχαριάδης και ο Δημήτρης Αφεντούλης δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη στιγμή που ειδοποιήθηκαν ότι βρέθηκε το κατάλληλο μόσχευμα καρδιάς. Από τότε που υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση είναι και πάλι δυνατοί, αγωνίζονται και χαίρονται την κάθε στιγμή. Τα πράγματα ήρθαν έτσι ώστε πριν από λίγες μέρες οι ζωές του Κυριάκου και του Δημήτρη συναντήθηκαν.


Και οι δυο πήραν μέρος στους 15ους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Μεταμοσχευμένων Καρδιάς/ Πνεύμονα, στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας Βίλνιους. Επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη με μια βαλίτσα γεμάτη διακρίσεις και δυνατές συγκινήσεις. Πίσω όμως από τους αγώνες και τα μετάλλια κρύβονται οι συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν. Ως μέλη της ελληνικής αποστολής, ενώθηκαν με 400 μεταμοσχευμένους αθλητές και συνοδούς από 20 χώρες της Ευρώπης. Με τον επίμονο αγώνα τους απέδειξαν την πίστη τους στη δημιουργική ζωή και την αξία της δωρεάς οργάνων.
Ο Κυριάκος Ζαχαριάδης, 26 χρονών σήμερα, και ο Δημήτρης Αφεντούλης, 36, ξετυλίγουν τις ιστορίες τους στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» και στέλνουν μήνυμα για τη σπουδαιότητα της ζωής και των μεταμοσχεύσεων.

Κυριάκος Ζαχαριάδης: "Εζησα έναν εφιάλτη"
Αν η οικογένεια του δότη από τη Λάρισα δεν χάριζε τα όργανα του αγαπημένου της ανθρώπου που «χάθηκε» σε δυστύχημα, ο Κυριάκος Ζαχαριάδης ίσως να μη ζούσε. Αυτό το γνωρίζει καλά. Από τότε που δέχτηκε το μόσχευμα καρδιάς η ζωή του άλλαξε.
«Οταν έμαθα ότι η ίωση μου κατέστρεψε το μυοκάρδιο, ήμουν μαθητής. Για δυο χρόνια έπαιρνα φάρμακα για τις επικίνδυνες αρρυθμίες και είχα απινιδωτή. Μετά από ανακοπή, σε σχεδόν κωματώδη κατάσταση διακομίστηκα αεροπορικώς από την Κύπρο, όπου ζούσα, στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο, στην Αθήνα. Εκεί, εμφανίστηκε αυτός ο άγιος άνθρωπος, ο καρδιοχειρουργός Πέτρος Αλιβιζάτος, ο ‘’πατέρας όλων μας’’. Με τη φαρμακευτική αγωγή σηκώθηκα όρθιος στα πόδια μου», περιγράφει ο Κυριάκος.

Για να μπει στη λίστα υποψήφιων ληπτών μοσχεύματος έπρεπε να ενηλικιωθεί. Στο διάστημα που ακολούθησε η υγεία του επιδεινώθηκε. Επαθε πνευμονία και εγκεφαλικό. Δεν υπήρχαν περιθώρια. Η μεταμόσχευση έπρεπε να γίνει άμεσα. «Εκανα δυο βήματα. Μετά κόπωση, στάση, ξεκούραση», θυμάται.
Εισήχθη στο Ωνάσειο, αλλά λόγω της πνευμονικής υπέρτασης αποκλείστηκε από τη λίστα. Η ζωή του δυσκολεύει. Η καθημερινότητά του γεμίζει φάρμακα, σωληνάκια, μηχανήματα για την υποστήριξη της καρδιάς του. Ομως δε σταμάτησε να ελπίζει. Κάθε χρόνο επισκεπτόταν την Παναγία Σουμελά, στο Βέρμιο, τηρώντας το τάμα του. Τελικά μπήκε στη λίστα.
«Η μεταμόσχευση ξεκίνησε χαράματα και κράτησε πέντε ώρες. Δέκα μέρες μετά το χειρουργείο βγήκα», λέει ο Κυριάκος. Ο οργανισμός του δεν απέρριψε το μόσχευμα και οι εξετάσεις είναι όλο και πιο καλές.
Ο Κυριάκος, που ασχολούνταν με το χάντμπολ επαγγελματικά, επέστρεψε στο αγαπημένο του άθλημα, κάνοντας μόνος του προπονήσεις και σπούδασε φυσικοθεραπεία στο ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Δηλώνει τρισευτυχισμένος χάρη στη γυναίκα του και στη Σοφία, την 1,5 ετών κόρη του στην οποία έχει τεράστια αδυναμία. Η ζωή του είναι, όπως λέει, άκρως φυσιολογική και εργάζεται στο φυσικοθεραπευτήριο του Β΄ ΚΑΠΗ Αμπελοκήπων. «Δεν έζησα μια ρόδινη εφηβεία, αλλά έναν εφιάλτη. Είχα ξεχάσει πώς είναι να ζεις φυσιολογικά. Εξιστορώ την περιπέτειά μου για να δίνω κουράγιο. Να παροτρύνω όλους να δίνουν μοσχεύματα. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις ποιότητα ζωής», καταλήγει.
Με τον αέρα του νικητή, μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στη σφαίρα, στους αγώνες της Λιθουανίας, στόχος του Κυριάκου είναι να σπάσει το ρεκόρ στους παγκόσμιους αγώνες μεταμοσχευμένων όλων των οργάνων, που θα γίνουν το 2015 στην Αργεντινή.

Δημήτρης Αφεντούλης: «Δεν έχασα την πίστη μου»
Ο Δημήτρης Αφεντούλης γύρισε από το Βίλνιους με ένα χρυσό μετάλλιο στην κολύμβηση και ένα αργυρό στο μήκος. Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένας μεγάλος νικητής στον δύσκολο αγώνα της ζωής. Στο στέρνο του χτυπά τα τελευταία χρόνια η καρδιά ενός άλλου ανθρώπου, ενός δότη που δεν τον γνωρίζει αλλά τον ευγνωμονεί, γιατί χάρη στην προσφορά της οικογένειάς του ο Δημήτρης χαίρεται κάθε λεπτό τη ζωής του.
«Θέλω να μεταφέρω ένα ελπιδοφόρο μήνυμα μέσα από την ιστορία μου. Γιατί εγώ, όπως και άλλα άτομα που γνώρισα στη διοργάνωση της Λιθουανίας, ήμασταν άνθρωποι που κάποια στιγμή δεν μπορούσαμε ούτε να περπατήσουμε ή να ασχοληθούμε με κάποια δραστηριότητα, αλλά σήμερα έχουμε φτάσει σε ανταγωνιστικό επίπεδο», λέει ο 36χρονος στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής».

Η περιπέτειά του ξεκίνησε το 2002, όταν προέκυψε το σοβαρό πρόβλημα καρδιάς και οι γιατροί του είπαν ότι χρειάζεται μόσχευμα. Ενιωσε μεγάλη απογοήτευση, βλέποντας πόσο λίγες ήταν οι πιθανότητες να βρεθεί συμβατός δότης. «Ανήκω σε σπάνια ομάδα αίματος και τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα. Με παρακολουθούσαν επί 5-6 μήνες στο νοσοκομείο ‘’Γ. Παπανικολάου’’. Τελικά με έστειλαν σε άσχημη κατάσταση -με υπουργικό αεροπλάνο, επειδή ήμουν αστυνομικός- στο Bad Oeynhausen της Γερμανίας, γιατί ίσως υπήρχε μια τελευταία ελπίδα να σωθώ. Εκεί οι γιατροί μου είπαν ότι είχα μόνο μια εβδομάδα ζωής», θυμάται.
Ολα έμοιαζαν να καταρρέουν αλλά ο Δημήτρης δεν το έβαλε κάτω. «Δεν έχασα την πίστη μου στο Θεό. Αν χάσεις και αυτό, τελειώνεις», προσθέτει. Το μόσχευμα που τον ξανάφερε στη ζωή βρέθηκε μέσα σε μόλις μια εβδομάδα. Αυτό τον συγκλόνισε. «Οταν μου ανακοίνωσαν ότι βρέθηκε το μόσχευμα ήμουν εξουθενωμένος. Μετά τη μεταμόσχευση όμως άλλαξαν όλα. Είναι ανεπανάληπτο το να μπορείς να σώσεις μέχρι και οκτώ ανθρώπους με μια δωρεά οργάνων. Δυστυχώς ο Ελληνας φοβάται να γίνει δωρητής, εκτός αν έχει τύχει σε δικό του άνθρωπο να χρειαστεί μόσχευμα. Στο εξωτερικό το βλέπουν αλλιώς. Η υγεία είναι το πιο βασικό αγαθό και όταν το συζητάς με ανθρώπους που επίσης πάλεψαν στη λίστα το εκτιμάς ακόμα περισσότερο, τονίζει ο Δημήτρης. Από το 2004 επέστρεψε στην υπηρεσία του, στο τμήμα τροχαίας. Εκτός από την δουλειά όμως, η κάθε ημέρα του είναι πλέον πιο φωτεινή αφού δημιούργησε οικογένεια και έχει στο πλευρό του τη σύζυγο και τις δυο κόρες του. Μπορεί να μην ήταν ποτέ αθλητής, αλλά όποτε ξεκλέβει χρόνο προτιμά να γυμνάζεται, γιατί τον ευχαριστεί.



Οι αγώνες της ελπίδας
Οι αποστολές που συμμετείχαν στους αγώνες της Λιθουανίας έστειλαν μήνυμα και στην Ευρωπαϊκή Ενωση: να ενισχύσει την έρευνα για τις μεταμοσχεύσεις και την καμπάνια για την προσφορά οργάνων.
Ειδικά για τη χώρα μας, οι έξι μεταμοσχευμένοι αθλητές τονίζουν την επείγουσα ανάγκη να ληφθούν πολιτικές αποφάσεις για την ενίσχυση και τον έλεγχο της λειτουργίας των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας για να αξιοποιούνται οι εν δυνάμει δότες και να αυξηθούν οι μεταμοσχεύσεις.
Στο αγωνιστικό μέρος, η ελληνική αποστολή πέτυχε διακρίσεις σε διάφορα αθλήματα. Μετάλλια πήραν, εκτός από τους Κυριάκο Ζαχαριάδη και Δημήτρη Αφεντούλη, ο Γιάννης Αποστολάκης από τα Χανιά στο πινκ-πονκ (αργυρό), τη σφαίρα (χάλκινο), το ball throw- ρήψη μπάλας (χάλκινο) και ο Γιάννης Μανίκας από την Αθήνα στα 400 μέτρα (αργυρό).
Η ελληνική ομάδα, μέλη της οποίας ήταν και οι Πέτρος Κακολύρης και Νίκος Καραφόλας, είχε συμμετοχές και σε άλλα αθλήματα.

 «Ολη αυτή η μεγάλη ανθρώπινη κοινότητα, πέρα από χρώματα, φυλές, θρησκείες, φύλο και πατρίδες ενώθηκε για να πει ένα μεγάλο ‘’Ευχαριστώ’’ και να στείλει το μεγάλο μήνυμα της αξίας της ζωής και των μεταμοσχεύσεων», είπε στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» ο κ. Κακολύρης.


agelioforos.gr


Το avatonpress.gr είναι ανεξάρτητο ενημερωτικό site και στηρίζεται μόνο σε σας. Κάνοντας κλικ στις διαφημίσεις μας βοηθάτε να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας! Ευχαριστούμε εκ των προτέρων!

Σχολίασε κι εσύ!