Ο Ανεξάρτητος βουλευτής εξαπολύει σφοδρή επίθεση στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη με βαρείς μάλιστα προσωπικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του, αποκαλώντας τον «άκαπνο, απόστρατο αξιωματικό» που «ψευδώς αυτό-αποκαλείται αντιστασιακός», σημειώνοντας ότι «έγινε το 1971 δεκτός στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, που ήταν φυτώριο χουντικών αξιωματικών» καταγγέλλοντας τον ότι δεν του επιτράπηκε «η πρόσβασή στα Αρχεία των υπηρεσιών του Υπουργείου Προστασίας και να του παραδοθεί αμελλητί, το σύνολο των σελίδων που γράψαμε οικογενειακά με αίμα...»

Ο κ. Στάθης Παναγούλης αναφέρει πως από τις 1.527 σελίδες που αριθμούν οι οικογενειακοί «Φάκελοι» οι υπηρεσίες έχουν αρνηθεί να τους δώσουν τις 832 σελίδες.

Ιδιαίτερα ο βουλευτής ζητά να του παραδώσει τις συνεννοήσεις της Κυβέρνησης του Ισραήλ με τη Χούντα των Αθηνών για την παράδοση του αδελφού του Γιώργου Παναγούλη, που μετά από μεγάλες περιπλανήσεις είχε καταφύγει στο Ισραήλ, προκειμένου να φτάσει στην Ευρώπη και η εξαφάνισή του έγινε το μήνα Νοέμβριο του 1967».

Του εξωδίκου αυτού και των δηλώσεων του Στάθη Παναγούλη, ακολούθησε η απάντηση του Αναπληρωτή Υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Τόσκα, επίσης σε αυστηρό ύφος.

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας, στη Θεσσαλονίκη όπου βρίσκεται για να παρακολουθήσει τις εργασίες του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας -Σερβίας, ενημερώθηκε για την αποστολή εξωδίκου και τις δημόσιες δηλώσεις του ανεξάρτητου βουλευτή Στάθη Παναγούλη και απαντά:

“Σφάλλει ο αήθης κύριος Παναγούλης αν νομίζει ότι του επιτρέπεται να ασχημονεί, να συκοφαντεί και να διαβάλλει. Το σημερινό του κατάντημα δεν τιμά την αγωνιστική ιστορία της οικογένειάς του. Δεν πρόκειται όμως να κατεβώ στο επίπεδό του.

Υπενθυμίζω ότι οι 2.100 φάκελοι πολιτικών φρονημάτων είναι αυτοί που απέμειναν από τα 7 εκατομμύρια περίπου φακέλους που ρίχτηκαν στη φωτιά το 1989. Και, αντί για το 2029 οπότε είχε αποφασιστεί να ανοιχτούν οι εναπομείναντες φάκελοι, αυτοί ανοίχτηκαν το 2016 και δίνονται στους δικαιούχους, με απόφαση του τωρινού υπουργού.

Ο κύριος Παναγούλης ας μην παριστάνει λοιπόν όψιμα το μόνο εκπρόσωπο της αντιδικτατορικής αντίστασης”.