Υπάρχει ταύτιση των δύο προκηρύξεων στο πλαίσιο, τη δομή και το περιεχόμενό τους, δεδομένου ότι βασίζονται και οι δύο στον ίδιο νόμο Ν.4339/2015 (λεγόμενο νόμο Παππά).

Πιο εμφατικό στοιχείο ομοιότητας (δεδομένου ότι η εξουσιοδοτική διάταξη του νόμου προέβλεπε τη δυνατότητα καθορισμού του μοντέλου της δημοπρασίας από το ΕΣΡ) αποτελεί η υιοθέτηση (με πλήρη αντιγραφή του σχετικού κεφαλαίου της προκήρυξής για τον περσινό διαγωνισμό) του συγκεκριμένου μοντέλου δημοπρασίας που εφαρμόσθηκε πέρυσι (με τα γνωστά επιτυχή αποτελέσματα) και το οποίο είχε διαμορφωθεί με βάση μελέτες καθηγητών Πανεπιστημίου και ειδικών επί των δημοπρασιών.

Οι παρεμβάσεις τις οποίες έχει κάνει το ΕΣΡ διαφοροποιούνται σε διαδικαστικά ζητήματα. Τα πιο σημαντικά σημεία διαφοροποίησης είναι τα εξής: 

α. η εγγυητική επιστολή συμμετοχής στη διαγωνιστική διαδικασία υποβάλλεται μαζί με την αίτηση συμμετοχής από όλους τους υποψήφιους και όχι μόνο από τους προεπιλεγέντες για τη συμμετοχή τους στη δημοπρασία (όπως ήταν στην περσινή προκήρυξη)

β. δεν υποβάλλονται δικαιολογητικά έγγραφα που αφορούν τον τεχνολογικό εξοπλισμό - κτηριακή υποδομή και τους εργαζόμενους (400), dεδομένου ότι οι υποψήφιοι εφόσον καταστούν αδειούχοι οφείλουν να συμμορφωθούν εντός εξαμήνου με τις σχετικές προϋποθέσεις του νόμου, άλλως ανακαλείται η χορηγούμενη άδεια.

null

null