Σκηνικό πολιτικής αβεβαιότητας διαμορφώνεται στην Ιταλία μετά τις βουλευτικές εκλογές, ενώ η χώρα εμφανίζεται διχασμένη, καθώς ο Βορράς ψήφισε την ακροδεξιά «Λέγκα» και ο Νότος τους λαϊκιστές των «Πέντε αστέρων», σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα του υπουργείου Εσωτερικών, ενώ ​ο επικεφαλής του Κινήματος Λουίτζι ντι Μάιο δήλωσε ανοιχτός σε συνομιλίες με όλα τα κόμματα.

Μπορεί πρώτο κόμμα να αναδεικνύεται το Κίνημα των Πέντε Αστέρων με ποσοστό 31%, ωστόσο ισχυρότερη πολιτική δύναμη είναι η κεντροδεξιά συμμαχία του «Φόρτσα Ιτάλια» με τη Λέγκα του Βορρά με 37%, που καταλαμβάνει τις περισσότερες έδρες.

Βαριά ήττα για το Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο βλέπει το ποσοστό του να υποχωρεί στο 24% με τον Ματέο Ρέντσι να ανακοινώνει την απόφασή του να παραιτηθεί. «Είναι σαφές ότι για μας πρόκειται για προφανή ήττα», σχολίασε ο Μαουρίτσιο Μαρτίνα, υψηλόβαθμο στέλεχος του Κόμματος.

Στους χαμένους και η άλλη βασική πολιτική δύναμη της χώρας, η «Φόρτσα Ιταλία». Το αριστερό κόμμα Ελεύθεροι και Ίσοι περιορίζεται στο 3,55% των ψήφων και δεν θα ξεπεράσει τις 15 έδρες στο σώμα, με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα.

Αλλά και η ιταλική αριστερά στο σύνολό της βρίσκεται σε υποχώρηση, με τους διαφωνούντες του Liberi e Uguali να ξεπερνούν μετά βίας το 3%, το εκλογικό όριο για την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Μεγάλη κερδισμένη η «Λέγκα του Βορρά», που σχεδόν πενταπλασιάζει τα ποσοστά της μέσα σε πέντε χρόνια, αφού από 4% στις προηγούμενες εκλογές έφτασε το 18% στη χθεσινή αναμέτρηση.

Ο Ματέο Σαλβίνι, ηγέτης του ακροδεξιού και ξενοφοβικού κόμματος, υποστήριξε σήμερα ότι έχει κερδίσει «το δικαίωμα και το καθήκον να κυβερνήσει» την Ιταλία, μετά τη συμμαχία του με τη «Φόρτσα Ιταλία» του Μπερλουσκόνι.  

Σε συνέντευξη Τύπου δήλωσε πρόθυμος να συνομιλήσει με όλα τα κόμματα, αλλά εξέφρασε την αντίθεσή του σε μια πιθανή συνεργασία με τα «Πέντε Αστέρια» ή σε μια κυβέρνηση ευρείας συμμαχίας.

Ο ίδιος είπε «το ευρώ ήταν, είναι και παραμένει ένα λάθος», αλλά και ότι είναι «αδιανόητη» η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή ή μη της Ιταλίας στην ευρωζώνη.

Από το εξωτερικό, η πρώτη που έσπευσε να συγχαρεί τον Ματέο Σαλβίνι ήταν η Μαριν Λεπέν, η οποία μίλησε «για θεαματική άνοδο, μία νέα φάση της έγερσης των λαών».

Όπως διαφαίνεται λοιπόν, μεγάλο μέρος των Ιταλών υπέκυψε στο λαϊκιστικό, ευρωσκεπτικό και ακροδεξιό συναίσθημα, που σαρώνει κι άλλες χώρες της Ευρώπη.

Πάντως προς το παρόν δεν προκύπτει σαφής πλειοψηφία. Αν αυτό δεν αλλάξει με τα τελικά αποτελέσματα, τότε θα συνεπάγεται με μια δύσκολη πορεία με επίπονες διαπραγματεύσεις, προκειμένου μια κυβέρνηση να μπορέσει να αποσπάσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή.

Δηλαδή, η διαμόρφωση κυβέρνησης μπορεί να πάρει εβδομάδες διαπραγματεύσεων προκειμένου να υπάρξει ένας συνασπισμός κομμάτων που θα αναλάβει τα ηνία της χώρας. Αν κάτι τέτοιο δεν γίνει εφικτό, οι Ιταλοί θα προσέλθουν εκ νέου στις κάλπες σε μια προσπάθεια να υπάρξει ένα «καθαρό» αποτέλεσμα που θα παρέχει εγγυήσεις για την επόμενη κυβέρνησης της χώρας.

Σημειώνεται ότι για πρώτη φορά οι εκλογές διεξήχθησαν με το νέο εκλογικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο τα δυο τρίτα των βουλευτών (συνολικά 618) και γερουσιαστών (συνολικά 309) εκλέγονται με απλή αναλογική, και το ένα τρίτο με πλειοψηφικό σύστημα. 

Όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής της «Εφημερίδας των Συντακτών» στην Ιταλία, Θεόδωρος Ανδρεάδης - Συγγελλάκης, το κύριο ερώτημα, στο οποίο θα πρέπει να δοθεί απάντηση από σήμερα και μετά, είναι αν οι δυο πρώην εχθροί (κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα και κεντροδεξιά Φόρτσα Ιτάλια) θα μπορέσουν να συγκροτήσουν κυβέρνηση με στόχο να αφήσουν τους «πεντάστερους» εκτός κυβερνητικού μεγάρου.

Αν τελικά συμβεί, θα πρόκειται περίπου για επανέκδοση της κυβέρνησης του Ενρίκο Λέτα και, σε έναν βαθμό, της πλειοψηφίας που είχε στηρίξει και τον τεχνοκράτη Μάριο Μόντι στο τέλος του 2011. Ο επίσημος στόχος θα είναι η συνέχιση της πολιτικής μεταρρυθμίσεων, η εγγύηση του πιστού ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Ιταλίας και η προσπάθεια υπέρ της οικονομικής εξυγίανσης. Αλλά ο ανεπίσημος, όσο και ουσιαστικός, λόγος είναι μάλλον διαφορετικός: να συνεχιστεί η διαχείριση της εξουσίας από τις δυνάμεις που κυβέρνησαν, εναλλάξ, την Ιταλία τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια.

Υπάρχει και μια πιθανότητα να συγκροτηθεί κυβέρνηση της Δεξιάς του Μπερλουσκόνι και της ξενοφοβικής Λέγκας με την Ακροδεξιά των Αδελφών της Ιταλίας. Μια τέτοια εξέλιξη, βέβαια, θα έθετε σειρά πρακτικών προβλημάτων, αρχίζοντας από τη σχέση με την Ευρώπη και την πολιτική στο μεταναστευτικό. Πέρα από όλα αυτά πάντως, δύσκολα το συντηρητικό στρατόπεδο θα καταφέρει να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στη Βουλή και στη Γερουσία της Ρώμης.

Στο μεταξύ, όλοι συμφωνούν ότι πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να δούμε τι θα συμβεί με τα Πέντε Αστέρια. Τόνισαν επανειλημμένα ότι η εποχή της αντιπολίτευσης τελείωσε και ότι τώρα θέλουν να προσπαθήσουν να ηγηθούν της χώρας. Αλλά για να τους δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ο πρόεδρος Ματαρέλα θα πρέπει να έχει -αν όχι τη βεβαιότητα- ισχυρές ενδείξεις ότι μπορούν να εξασφαλίσουν την αναγκαία υποστήριξη στο Κοινοβούλιο. Τα μέχρι τώρα σενάρια αναφέρονται σε ενδεχόμενη συνεργασία τόσο με τη Λέγκα όσο και με την Αριστερά και τους Δημοκρατικούς.