Οκτώ παρατάξεις αναμετρώνται την Κυριακή 21 Οκτωβρίου και τη Δευτέρα 22 Οκτωβρίου στις εκλογές του μεγαλύτερου Ιατρικού Συλλόγου της χώρας, του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών (ΙΣΑ), που μετρά 25.000 μέλη-γιατρούς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Οξεία είναι η συνδικαλιστική και πολιτική αντιπαράθεση σε όλους τους ιατρικούς συλλόγους της χώρας, που γίνονται με φόντο τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Η «Εφ.Συν.» συνομίλησε και έθεσε τέσσερα ερωτήματα στους επικεφαλής των οκτώ παρατάξεων που κατεβαίνουν στις εκλογές του ΙΣΑ, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν εκπροσώπηση σε κάθε ιατρικό σύλλογο.
Στο ερώτημα πού βρίσκεται η υγεία σήμερα στην Ελλάδα -πριν και μετά τα μνημόνια-, ο Γιώργος Πατούλης, απερχόμενος πρόεδρος του ΙΣΑ και επικεφαλής της παράταξης Αδέσμευτο Ιατρικό Μέτωπο - ΔΗΚΙ - ΙΣΑ που πρόσκειται στη Ν.Δ. και έχει συμπληρώσει 34 χρόνια συνεχούς και αδιάλειπτης παρουσίας στο τιμόνι του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας, εκτιμά ότι «οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια είχαν αποκλειστικά λογιστικό χαρακτήρα και αγνόησαν πλήρως την ανθρωπιστική και κοινωνική παράμετρο της υγείας, με αποτέλεσμα οι τελούσες υπό κατάρρευση δομές υγείας να διαλυθούν πλήρως και να απαξιωθούν οι λειτουργοί της υγείας».
Ο ίδιος κάνει ειδική μνεία στους «κακοπληρωμένους και επαγγελματικά εξουθενωμένους γιατρούς του ΕΣΥ, που στηρίζουν με αυταπάρνηση το υπό κατάρρευση σύστημα υγείας», αλλά και στους άριστα καταρτισμένους νέους γιατρούς που «παίρνουν απογοητευμένοι τον δρόμο της ξενιτιάς».
Ο Παναγιώτης Ψυχάρης, επικεφαλής της παράταξης Αγωνιστικό Μέτωπο Γιατρών, που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ, πηγαίνει πιο πίσω και, αναφερόμενος στις προηγούμενες κυβερνήσεις, μιλάει για «νεοφιλελευθεροποίηση του συστήματος, που αποσκοπούσε στην ενδυνάμωση του μεγάλου ιδιωτικού τομέα και τη συρρίκνωση του δημοσίου».
Από τη μία, λέει, πριν από τα μνημόνια, παρά την αυξημένη χρηματοδότηση του συστήματος, «η ανεξέλεγκτη σπατάλη και διαφθορά, αλλά και οι συνειδητές επιλογές των κυβερνήσεων να αφήνουν ελεύθερα τα κέντρα αποφάσεων, είχαν σαν αποτέλεσμα η ποιότητα της περίθαλψης να βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα».
Και από την άλλη, μετά τα μνημόνια, είχαμε την «περαιτέρω φτωχοποίηση του συστήματος: ανασφάλιστοι, απουσία κράτους πρόνοιας, πλήρης αδιαφορία και αδίστακτες πολιτικές υγείας με απολύσεις γιατρών, ελλείψεις σε βασικά υγειονομικά υλικά κ.λπ., που έφεραν στα όρια ένα σύστημα, το οποίο χρειαζόταν τόνωση».
Για επέκταση των ομίλων, των μεγαλοκλινικών, των αλυσίδων διαγνωστικών εργαστηρίων κ.λπ., για συνδυαστικό χτύπημα μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων γιατρών και ιδιαίτερα αυτών με τα χαμηλότερα εισοδήματα, τόσο από τον ανελέητο ανταγωνισμό με τα μεγαθήρια όσο και από την εισφορο-επιδρομή, τη φορο-ληστεία αλλά και τις εξευτελιστικές συμβάσεις με τον ΕΟΠΥΥ, και για μετανάστευση στην οποία ωθούνται οι γιατροί κάνουν λόγο οι υποψήφιοι της Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης (ΔΗΠΑΚ), που στηρίζει το ΚΚΕ.
Παράλληλα, λέει ο Νίκος Παπακωνσταντίνου, υποψήφιος της ΔΗΠΑΚ στον ΙΣΑ, συνεχίζεται «αποτελεσματικότερα» η επίθεση στις δημόσιες δομές. «Τα νοσοκομεία προσανατολίζονται στη διασφάλιση εσόδων και τη λειτουργία τους ως αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες. Η υποστελέχωση κλιμακώνεται», τονίζει και ζητά να αναλογιστούμε την ηλικιακή σύνθεση των γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία.
Πόσοι ειδικευμένοι γιατροί πλησιάζουν στη συνταξιοδότηση; Πώς και πότε θα αναπληρωθεί η συσσωρευμένη πείρα ενός γιατρού με πάνω από 30 χρόνια εμπειρία;
«Με τα “gatekeeping” και τα απαράδεκτα και αντιεπιστημονικά ασφαλιστικά πρωτόκολλα επιδιώκουν να διασφαλίσουν τους αναιμικούς κλειστούς προϋπολογισμούς», λέει ο Γιώργος Μητσιάκος, υποψήφιος της ΔΗΠΑΚ στη Θεσσαλονίκη.
Συνεχίζεται και σήμερα, δυστυχώς, αν και όχι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, η μνημονιακή καταστροφή στον χώρο της περίθαλψης, λένε οι Σωτήρης Καλιαμπάκος και Πάνος Παπανικολάου, υποψήφιοι Αθήνας και Πειραιά αντίστοιχα, επικεφαλής του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή (ΑΡΣΙ - Νυστέρι - Ριζοσπαστική Ενότητα Γιατρών - Ανεξάρτητοι), που στηρίζουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑ.Ε.
Και εξηγούν: «Ενώ και χάρη στους αγώνες του υγειονομικού κινήματος δεν έχουμε πλέον απολύσεις υγειονομικών ή αιφνίδια λουκέτα σε υγειονομικές μονάδες και έχει υπάρξει βελτίωση όσον αφορά την περίθαλψη των ανασφάλιστων, συνεχίζεται η καταστροφική φυγή των νέων γιατρών προς το εξωτερικό, η δραματική υποχρηματοδότηση του συστήματος και η ελαχιστοποίηση των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, ενώ κλιμακώνεται η επικράτηση ελαστικών εργασιακών σχέσεων επικουρικότητας, προσωρινότητας και ομηρίας για τους υγειονομικούς».
Ταυτόχρονα βαθαίνει, τονίζουν, η «επιχειρηματικοποίηση» του συστήματος με την ίδρυση και λειτουργία «δημόσιων» δομών υπό τη διοίκηση της ΑΕΜΥ Α.Ε., με την εισβολή ιδιωτών «χορηγών».
Η μεγάλη περικοπή στην υγεία στο 50% του προϋπολογισμού, σε σύγκριση με πριν από τα μνημόνια, η μεγάλη υποστελέχωση τόσο από ιατρικό όσο και από νοσηλευτικό προσωπικό των δομών υγείας σε όλα τα επίπεδα -Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και νοσοκομεία- και η μεγάλη φυγή περίπου 15.000 κυρίως νέων γιατρών στο εξωτερικό είναι οι επιπτώσεις από τις πολιτικές των μνημονίων που ακολουθήθηκαν τα τελευταία οκτώ χρόνια, σύμφωνα με τον Γιώργο Βήχα, επικεφαλής του Κινήματος Νέων Γιατρών.
Για τον Αναστάσιο Χατζή, επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής - Μαχόμενοι Γιατροί, που πρόσκειται στο ΚΙΝ.ΑΛΛ., το πρόβλημα της δημόσιας υγείας σήμερα έχει δύο σκέλη.
Το πρώτο είναι «η παροχή υπηρεσιών από τον δημόσιο τομέα υγείας, την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και τα νοσοκομεία, που συνολικά καλύπτονται σε μεγάλο βαθμό από τον ιδιωτικό τομέα».
Το δεύτερο είναι «οι δείκτες υγείας που επιδεινώνονται καθώς μειώνεται το προσδόκιμο επιβίωσης, έχουμε κάκιστη πρόληψη και προληπτική ιατρική και νοσήματα που εμφανίζονται λόγω των παραπάνω».
«Θα το πάω ακόμα παραπέρα», λέει ο Μύρων Τσαγκαράκης, πλαστικός χειρουργός, επικεφαλής της Ανεξάρτητης Ιατρικής Κίνησης. «Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο τα μνημόνια. Η καταστροφή στη χώρα δεν ξεκίνησε ούτε το 2009 ούτε το 2010. Εγιναν συγκεκριμένα πράγματα από το 2002-2003. Η Ελλάδα βρισκόταν στη 12η θέση και οι ΗΠΑ στη 15η. Οταν όμως μία μπάλα αρχίζει να πέφτει από τον 5ο όροφο και φτάνει μέχρι το υπόγειο, μην κοιτάμε μόνο το υπόγειο».
«Η όλη κατάσταση και τα γεγονότα με την έναρξη, όμως, του οικονομικού πειράματος έχουν όλα τα χαρακτηριστικά μιας νέας γενοκτονίας σύμφωνα με τον επίσημο διεθνή ορισμό της», λέει ο Ανδρέας Θωμόπουλος, επικεφαλής της παράταξης Ανεξάρτητη Συμμαχία Ιατρών (ΚΙΑΝ).
Κάνοντας έναν απολογισμό του έργου του ως πρόεδρος του ΙΣΑ αλλά και δίνοντας το στίγμα της επόμενης ημέρας εάν εκλεγεί εκ νέου, ο Γιώργος Πατούλης μιλάει για έναν Σύλλογο «θεματοφύλακα της Δημόσιας υγείας» που «δίνει καθημερινή μάχη τα τελευταία χρόνια τόσο για τον ασθενή όσο και για τον ιατρικό κλάδο», με πολλαπλές και σε διαφορετικά επίπεδα δράσεις, ενέργειες και παρεμβάσεις -κάτω από άκρως δυσμενείς συνθήκες- που στόχος είναι να συστηματοποιηθούν προς επίτευξη των καλύτερων δυνατών αποτελεσμάτων.
Η συμβολή των ιατρικών συλλόγων στη μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι θετική στον βαθμό που κυριαρχούν αντιλήψεις συντηρητικές, μοιρολατρικές ή και συντεχνιακές, λέει ο Π. Ψυχάρης.
Οι ιατρικοί σύλλογοι, προσθέτει, έχουν χρέος να αντισταθούν σε βάρβαρες πολιτικές. «Εχουν καθήκον και προς τα μέλη τους και την κοινωνία να αναπτύξουν κινηματική δράση που θα συμβάλει στην αναβάθμιση της υγείας. Αυτό προϋποθέτει έμπνευση, δημοκρατία στη λειτουργία τους και ανιδιοτέλεια. Χρειάζεται ο ΙΣΑ να πιέσει για αύξηση των δημόσιων δαπανών για την υγεία με σωστή διαχείριση των πόρων», σημειώνει.
Στην ερώτηση ποιο είναι το στίγμα των ιατρικών συλλόγων σήμερα, ο Χρήστος Παπάζογλου υποψήφιος της ΔΗΠΑΚ για τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (ΠΙΣ), διαπιστώνει ότι οι σημερινές ηγεσίες στους Ιατρικούς Συλλόγους και τον ΠΙΣ είναι μέρος του προβλήματος.
«Από κοινού έχουν υιοθετήσει, στηρίξει και προωθούν όλο το αντιλαϊκό πλαίσιο στην υγεία. Είτε με τη μορφή της συναίνεσης ως γνήσιοι κυβερνητικοί συνδικαλιστές είτε με τη μορφή της “αντιπαράθεσης” αποτέλεσαν και αποτελούν πολύτιμο βοηθό στην υλοποίηση των αντιλαϊκών – ευρωενωσιακών μέτρων όλων των κυβερνήσεων».
Την ώρα που η κυβέρνηση έδινε τη χαριστική βολή στην κοινωνική ασφάλιση, λέει η Μαρίνα Παναγούλια, υποψήφια της ΔΗΠΑΚ στον Πειραιά, δημιούργησαν επαγγελματικά ταμεία, κεφαλαιοποιητικό σύστημα, που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερες εισφορές για αναιμικές συντάξεις. Προβάλλουν την επιχειρηματικότητα των γιατρών ως λύση στην υποαπασχόληση και ανεργία, σημειώνει ο Γιώργος Μητσιάκος, «ευλογώντας μάλιστα το ευνοϊκό επιχειρηματικό τοπίο που δημιούργησαν τα μνημόνια με πετσοκομμένους μισθούς και δικαιώματα και ελαστικές μορφές εργασίας».
Οι εκπρόσωποι του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή θεωρούν ότι «οι Ιατρικοί Σύλλογοι και ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος πρέπει να πάψουν να είναι διακοσμητικά “έπιπλα” στα γραφεία των εκάστοτε υπουργών Υγείας και γραφειοκρατικά εισπρακτικά όργανα σε βάρος των γιατρών, που λειτουργούν ως πεδία ατομικής πολιτικής καριέρας για εκπροσώπους των μεγάλων αστικών κομμάτων εξουσίας».
Ιδιαίτερα στον ΠΙΣ, λέει ο Πάνος Παπανικολάου, «η κατάσταση τα τελευταία χρόνια έχει γίνει καταγέλαστη καθώς στην ηγεσία του υπάρχει ένα αγαστό σύμπλεγμα από τις ηγεσίες των παρατάξεων Ν.Δ. - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, που συμφωνούν σε όλα, που έχουν καταντήσει τον ΠΙΣ εργαλείο εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής».
Περισσότερο δυναμικό στη συμβολή του στην επίλυση των θεμάτων των γιατρών δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, που συχνά αγγίζουν τα όρια της επιβίωσης, και ανεξάρτητο από τις κομματικές δεσμεύσεις κάθε παράταξης ιατρικό σύλλογο θέλει ο Γιώργος Βήχας.
Για «καθεστωτική αντίληψη, λόγω της παρατεταμένης παραμονής κάποιων προσώπων», κάνει λόγο ο Αν. Χατζής και ζητά να γυρίσει σελίδα ο ιατρικός σύλλογος της Αθήνας. Ο Μ. Τσαγκαράκης μιλάει για «προσωποκεντρικό στίγμα» και ζητά μία «περισσότερο σιωπηλά αγωνιζόμενη για τα δικαιώματα του νοσοκομειακού και του ιδιώτη γιατρού» διοίκηση.
Δυστυχώς σήμερα, λέει ο Α. Θωμόπουλος, «ο ΙΣΑ έχει απομακρυνθεί και αποστασιοποιηθεί από τα μέλη του τα οποία στη μεγαλύτερη πλειοψηφία τους αισθάνονται τεράστιο έλλειμμα ουσιαστικής εκπροσώπησης στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και στην επίλυση των καθημερινά διογκούμενων προβλημάτων τους».
Η ενίσχυση του ΔΗΚΙ - ΙΣΑ σημαίνει τη συνέχιση «αγώνων και δράσης, δυναμικής αντίδρασης και διεκδίκησης, σε όλα τα επίπεδα, μέσα από τεκμηριωμένες θέσεις και προτάσεις, ενάντια σε πολιτικές υποβάθμισης της υγείας του λαού και απαξίωσης του Ελληνα γιατρού ανεξαρτήτως κυβέρνησης», λέει ο Γ. Πατούλης.
«Να δώσουμε ένα νέο στίγμα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια» με την ενίσχυση του Αγωνιστικού Μετώπου, καλεί τους συναδέλφους του ο Π. Ψυχάρης: «Πιστεύουμε στη μαζικότητα και στη δράση και πρέπει να αισθανθεί ο γιατρός τη σοβαρότητα του θεσμικού του οργάνου, μακριά από κομματικές και άλλες σκοπιμότητες. Πρέπει να φέρουμε όλο τον ιατρικό κόσμο κοντά στα συλλογικά του όργανα. Είναι ο μόνος δρόμος για την αξιοπρέπεια του ασθενούς και του γιατρού».
«Οι αγωνιστές γιατροί είναι ώρα να γίνουν περισσότεροι και μέσα στους ιατρικούς συλλόγους», με την ενίσχυση της Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης (ΔΗΠΑΚ) που αποτελεί το «ουσιαστικό βήμα για να βελτιωθούν οι συσχετισμοί, για να ισχυροποιηθεί η πάλη σήμερα, για να ισχυροποιηθεί μέσα στο λαϊκό κίνημα ένα ρεύμα προς την κατεύθυνση ριζικότερων ανατροπών στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο», λέει ο Χρήστος Παπάζογλου.
Το Ενωτικό Κίνημα για την Ανατροπή, λέει ο Πάνος Παπανικολάου, είναι συλλογικότητα όπου συμμετέχουν ανεξάρτητοι γιατροί, νέοι ειδικευόμενοι και δυνάμεις της αντισυστημικής - ριζοσπαστικής - αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Συσπειρώνει αγωνιστές γιατρούς που δίνουν πολλά χρόνια τη μάχη για τα δικαιώματα των νέων γιατρών, για τα δικαιώματα των έντιμων μαχόμενων ειδικευμένων και για τα δικαιώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας στην περίθαλψη.
Με κοινωνική ευαισθησία και στόχο την ποιοτική υγεία, χωρίς δόγματα υπέρ μόνο του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα, ο Αν. Χατζής ζητά την ψήφο υπέρ του Κινήματος Αλλαγής Μαχόμενοι Γιατροί που, όπως λέει, εκφράζει τον χώρο της Κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας.
Προερχόμενη από τη συντονιστική κατάληψη της Ιατρικής το 1992, η Ανεξάρτητη Ιατρική Κίνηση, λέει ο Μύρωνας Τσαγκαράκης, παλεύει για τα δικαιώματα ασθενών και γιατρών, έχοντας κατά νου ότι «είμαστε επαγγελματίες των επιστημών υγείας και όχι της πολιτικής».
Δυναμικοί, ειλικρινείς και έντιμοι οι γιατροί του Κινήματος Νέων Γιατρών, λέει ο Γιώργος Βήχας, πραγματικά ανεξάρτητοι από κομματικές δεσμεύσεις και όλα εκείνα που συγκρατούν κάποια μέλη των Δ.Σ. των ιατρικών συλλόγων να εκφράσουν αυτό που πραγματικά πιστεύουν.
Η Ανεξάρτητη Συμμαχία Γιατρών που έχει σημαία «την ανάκτηση της αξιοπρέπειας γιατρού και ασθενή» είναι η παράταξη που στελεχώνεται από γιατρούς της διπλανής πόρτας και δεν υπόκειται σε κομματικές δεσμεύσεις και ταμπέλες, προωθώντας μια άλλη αντίληψη και ηθική για τον συνδικαλισμό, λέει ο Ανδρέας Θωμόπουλος. Γιατροί που υπηρετούν «μια ιατρική που δεν έχει χρώμα, φύλο, εθνικότητα η σεξουαλική προτίμηση και παλεύουν για ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα υγείας που να είναι δημόσιο και δωρεάν για όλους».

Πηγή: www.efsyn.gr