Ποτέ ξανά πάρκινγκ στην πλατεία Ελευθερίας! Αστικό αλσύλλιο, τραμ, ταχύπλοα προτείνουν οι οικολόγοι
Θεσσαλονίκη 20.9.2018
Ποτέ ξανά πάρκινγκ στην πλατεία Ελευθερίας!
Αστικό αλσύλλιο, τραμ, ταχύπλοα προτείνουν οι οικολόγοι
Την αγανάκτησή της για την επαναφορά απαράδεκτων προτάσεων δημιουργίας υπόγειων πάρκινγκ στην πλατεία Ελευθερίας εκφράζει η αυτοδιοικητική κίνηση «Οικολογία – Αλληλεγγύη». Και αντιπροτείνει τη μετατροπή της πλατείας σε αστικό αλσύλλιο και τόπο ιστορικής μνήμης, σε συνδυασμό με τη δημιουργία γραμμής τραμ, θαλάσσια αστική συγκοινωνία και πεζοδρόμηση της λεωφόρου Νίκης.
Οι οικολόγοι της πόλης θεωρούν ότι η πόλη δεν αντέχει άλλη επιβράβευση της «δικτατορίας του ΙΧ», που καταδυναστεύει το κέντρο της πόλης και το πνίγει με θανατηφόρους ρύπους και ηχορύπανση. Υποστηρίζουν ότι τα πάρκινγκ στο κέντρο εξυπηρετούν κάποια οχήματα που κινούνται στην πόλη, υπέρ όμως των πολιτών που μπορούν να αντέξουν το κόστος στάθμευσης. Και δεν δέχονται να κυριαρχήσουν και πάλι τα συμφέροντα της τσιμεντοποίησης πάνω σε ένα ιστορικό τοπόσημο της πόλης, το οποίο κρύβει αρχαιότητες συνδεδεμένες με τα βυζαντινά τείχη του λιμανιού και υπόγειες διαδρομές νερού.
Οποιαδήποτε αναθεώρηση του σχεδιασμού της δημοτικής διοίκησης θα πρέπει να γίνει μόνο προς μια οικολογική κατεύθυνση. Η πλατεία Ελευθερίας θα πρέπει να μετατραπεί σε ένα αστικό αλσύλλιο, σε έναν πνεύμονα πρασίνου με άνοιγμα προς τη θάλασσα και ταυτόχρονα σε τόπο ιστορικής μνήμης. Θα πρέπει να διατηρηθούν οπωσδήποτε τα υπάρχοντα πλατάνια, να φύγουν οι αείλανθοι (βρωμούσες) και να φυτευτούν περισσότερα πλατάνια, που παραπέμπουν ευθέως σε παλιότερες διαδρομές γλυκού νερού, αλλά και αρμυρίκια, που ταιριάζουν με την εγγύτητα προς την ακροθαλασσιά. Προτείνουν, επίσης, να φυτευτούν και κυπαρίσσια, στο άκρο που βρίσκεται το μνημείο ολοκαυτώματος, ως τιμητική σύνδεση της μνήμης της πόλης με τους εβραίους συμπολίτες μας που στάλθηκαν στα κρεματόρια. Αλλά όχι άλλο μπετόν, λαμαρίνες και καυσαέρια!
Λύσεις έχουν ήδη προταθεί για τη μεταφορά των χώρων στάθμευσης προς τον χώρο του λιμανιού, αλλά χρειάζεται σαφώς μια συνολική επαναξιολόγηση του κυκλοφοριακού ζητήματος, με οικολογικά κριτήρια, με υπογειοποίηση της λεωφόρου Νίκης και μετατροπή του σημερινού δρόμου σε πεζοποδηλατόδρομο. Και βέβαια, παραμένει επίκαιρη η πρόταση δημιουργίας γραμμής τραμ στα νότια της πόλης, όπως πρότειναν οι οικολόγοι ήδη από τη δεκαετία του ’80 ως την πιο φτηνή, γρηγορότερη στην κατασκευή και πιο οικολογική λύση, που δεν θα καταδίκαζε τη Θεσσαλονίκης στο αδιέξοδο δεκαετιών, όπως έκανε το Μετρό. Το Μετρό, όχι μόνο δεν θα αλλάξει την κυριαρχία του ΙΧ στην πόλη, αλλά και δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει το νότιο κέντρο της, γι’ αυτό και πρέπει να συνδυαστεί με άλλα μέσα δημόσιας μετακίνησης, θαλάσσια αστική συγκοινωνία, ποδηλατόδρομους, πεζόδρομους και πολύ περισσότερο πράσινο.
Για να τεθούν όμως και πάλι αυτά τα οράματα στον δημόσιο διάλογο της πόλης, θα πρέπει να πνεύσει ένας νέος άνεμος στον κεντρικό Δήμο και την Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας.
