ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ,
όπου αίρεται η βουλευτική ασυδοσία και η Υπουργική ατιμωρησία…

Τον καιρό εκείνο, στα χρόνια της Αριστοκρατίας, της πλουτοκρατίας, της Ξενοκρατίας, της Κομματοκρατίας, τα Δημόσια Αξιώματα και οι Κοινωνικές θέσεις κατανέμονταν με γνώμονα την καταγωγή από κάποιο θεό ή ήρωα, τον οικογενειακό πλούτο, την προσκόλληση σε κάποιον κυβερνητικό κομματάρχη … Και ο λαός ήταν υποχρεωμένος να σέβεται και να τιμά ακόμα και κάθε ανάξιο, που με μοναδικά προσόντα την οικογενειακή – κομματική καταγωγή, το γλείψιμο και τη ρουφιανιά, “κατάφερνε να σκαρφαλώσει σε μια καθέδρα”!
Όλα αυτά τα στραβά και … τριτοκοσμικά, ο Άγγελος Τερζάκης (1907–1979) θεωρούσε ότι αποτελούσαν παρελθόν για την εποχή του. Και κάνοντας την ευχή διαπίστωση, έδινε το στίγμα της Νέας Εποχής που έβλεπε (ήθελε) να Ανατέλλει: “Πάει ο καιρός όπου ένα επιτήδειο μηδενικό απαιτούσε το σεβασμό, επειδή κατάφερε να σκαρφαλώσει σε μια καθέδρα. Όλο και περισσότερο από δω κι εμπρός ο διδάσκων θα κρίνεται, ο ηγέτης θα ελέγχεται, ο γονιός θα πρέπει να δείχνεται άξιος της αποστολής του. Η αντίληψη πως έτσι και κατορθώσεις να “φτάσεις” δεν έχεις πια για τίποτα να γνοιαστείς, ανήκει στην ιστορία. Ανατέλλει μια εποχή όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος θα ξέρει πως το δύσκολο δεν είναι ν’ ανέβεις, αλλά να σταθείς. Πως η πολιτεία σου και μόνη θα σε στηρίζει, όχι ο τίτλος.”
Ο Άγγελος Τερζάκης δεν ευτύχησε να δει την Ανατολή της Εποχής που οραματίστηκε. Έφυγε με την προσδοκία μιας Ανατολής – Αλλαγής που δεν ολοκληρώθηκε μέχρι σήμερα, παρά τις εξαγγελίες του σύγχρονου πολιτικού κατεστημένου για «επανίδρυση» - «αναδιοργάνωση», του νέου ελληνικού κράτους που θεμελιώθηκε πάνω στα ερείπια της Τουρκοκρατίας, στις ίντριγκες της Ξενοκρατίας, στα αποκαϊδια της Γερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου, στο λαϊκισμό και στη διαπλοκή της Μεταπολίτευσης!
Στις μέρες μας περίσσεψαν τα “επιτήδεια μηδενικά” καθώς προστέθηκαν και κάποιοι νεόκοποι – αυθεντίες στην ίντριγκα και στον παραγοντισμό, στη διαπλοκή και στο χρηματισμό! Σήμερα οι πολίτες δεν τολμούν να οραματιστούν την Ανατολή μιας άλλης εποχής όσο τα κυβερνητικά κόμματα συνεχίζουν να πολιτεύονται μνημονιακά, και τα Αριστερά κόμματα να προτάσσουν τη μοναδικότητα και την ιδεολογική καθαρότητα με μια σωτηριολογική ρητορική!

«ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ»! Και τη μετάβαση από τη Εποχής της χρεοκοπίας στην Εποχή της Δημιουργίας, δε θα την προκαλέσει η Πνευματική Ηγεσία. Δε θα την πετύχουν τα κόμματα που την προκάλεσαν και τη συντηρούν! Την αλλαγή θα τη φέρει η ΕΝΟΤΗΤΑ των Αριστερών – Σοσιαλιστικών – Δημοκρατικών κομμάτων στην προοπτική της κυβερνητικής συνεργασίας. Και διατηρώντας το καθένα την Αυτοτέλεια και τη Μοναδικότητά του, αλλά σεβόμενο τη Συλλογικότητα στη δράση, να συγκροτήσουν ένα κυβερνητικό πρόγραμμα συλλογικά σχεδιασμένο και τεχνοκρατικά τεκμηριωμένο, που θα αντιμετωπίσει άμεσα και αποτελεσματικά την οικονομική κρίση και θα ζωντανέψει το όραμα της νέας Εποχής. Και πετυχαίνοντας και την ενότητα και τη συστράτευση του Λαού στην πορεία προς την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ του ελληνικού κράτους, να απευθύνουν Διάγγελμα – Δέσμευση προς το Λαό, στο Πνεύμα του Άγγελου Τερζάκη: « Πάει ο καιρός όπου ένα επιτήδειο μηδενικό απαιτούσε το σεβασμό, επειδή κατάφερε να σκαρφαλώσει στη βουλευτική την έδρα… Ανατέλλει μια εποχή όπου αίρεται η βουλευτική ασυδοσία και η υπουργική ατιμωρησία, όπου στην επιλογή των δημόσιων λειτουργών κυριαρχεί η αξιοκρατία και επιβάλλεται η ετήσια λογοδοσία, όπου η πολιτεία τους και μόνη θα τους στηρίζει και όχι ο τίτλος.»

Σάββας Σερασίδης, πρώην Δήμαρχος Σταυρούπολης