Του Μανόλη Τασόγλου
Η απόφαση του Δημάρχου Νεάπολης Συκεών για την εκμίσθωση του χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων στην πλατεία Γάτσου στην δημοτική ενότητα της Νεάπολης αναδεικνύει δύο θέματα.
1^ο Την ανάγκη αυτοδιαχείρισης ή όχι των δημοτικών και δημόσιων χώρων και
2^ο Πόσο σοβαρά λαμβάνει κάθε διοίκηση την θέληση της κοινωνίας για την εκτέλεση ενός έργου ή όχι.
Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο. Στην εισήγηση της η Διοίκηση στο Δημοτικό Συμβούλιο για το παραπάνω θέμα μας πληροφορεί (με το άρθρο 84 παράγραφος 1στ / του  Ν.3852/10  του Καλλικράτη δηλαδή) ότι το τοπικό συμβούλιο οφείλει να διατυπώσει την γνώμη του για το παραπάνω θέμα.
Επίσης μας πληροφορεί ότι με την 49/74572/29-12-2010 εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών ότι αυτού του είδους οι αποφάσεις δεν είναι δεσμευτικές για το δημοτικό συμβούλιο.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ακόμη μια φορά, ότι αυτό που δίνει ο Καλλικρατικός νόμος με το ένα χέρι, με το άλλο το αφαιρεί, αφού μόνο ηθικά είναι δυνατόν να ανακοπεί η αδηφάγος διάθεση των κολλημένων στην εξουσία τους δημάρχων, αφού μόνο οι συναινετικές προς αυτούς αποφάσεις λαμβάνονται υπ’ όψιν.
Όπως και στην περίπτωση μας, η απόφαση του Δ. Συμβουλίου της Τοπικής κοινότητας Νεάπολης απέρριπτε την πρόταση του δημάρχου για πρώτη και δεύτερη φορά μετά την επανεισαγωγή του θέματος, απόφαση την οποία έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια προχωρώντας στον πλειστηριασμό για εκμίσθωση του χώρου.
Ας δούμε τώρα την διάθεση για αυτοδιαχείριση των δημόσιων χώρων.
Εδώ υπάρχουν δύο ζητήματα, το οικονομικό και το κοινωνικό.
Η πεπατημένη μέχρι σήμερα είναι, απόφαση χωρίς συναίνεση των κατοίκων της συνοικίας, το κόστος κατασκευής συνήθως δυσθεώρητο και οι προνομιακές προσλήψεις για την διεύρυνση της εκλογικής πελατείας.
Εκείνο επίσης που έχει σημασία σαν αποτέλεσμα είναι η χρήση του έργου από τους πολίτες.  Έχουμε ένα έργο που κόστισε περίπου 1.600.000.000 δρχ. (4,5 εκατομμύρια Ευρώ περίπου) λεφτά των δημοτών και χωρίς τη συναίνεση τους. Να μη μπορούν οι πολίτες να το χρησιμοποιούν;
Μας λέει η διοίκηση του δήμου ότι η δωρεάν διάθεση των χώρων στάθμευσης δεν είναι εφικτή γιατί δεν μπορούν να βρεθούν κριτήρια για την διάθεση των θέσεων στάθμευσης. Ότι ακόμη και με αντίτιμο το πάρκινγκ είναι ζημιογόνο και κινδυνεύει ο δήμος από το ελεγκτικό συνέδριο ή το νεοϊδρυθέν παρατηρητήριο οικονομικής αυτοτέλειας των ΟΤΑ καθώς και ότι δεν μπορεί ο δήμος να διαθέσει σε 24ωρη βάση προσωπικό για την φύλαξη του πάρκινγκ.
Ας ξεκινήσουμε αντίστροφα. Γιατί να βρεθεί ιδιώτης να το πάρει αν είναι ζημιογόνο;
Τι τρόπους θα βρει να το κάνει κερδοφόρο; Απόκρυψη κερδών; Μαύρη εργασία;
Κι αυτά ζημιά δεν είναι για την πολιτεία; Γιατί μέχρι χθες δεν ήταν ζημιογόνο το παρκινγκ;
Μήπως το απαξιώσαμε, το αφήσαμε να ρημάξει και ακόμη κι αυτοί που μπορούν να πληρώσουν προτίμησαν άλλη λύση;
Να ρωτήσουμε επίσης· απαγορεύει το “Παρατηρητήριο” τις κοινωνικές παροχές των δήμων προς τους πολίτες; και εάν ναι, δεν μπορούμε να αναλάβουμε το πολιτικό κόστος;
Είναι δυνατόν εφ’ όσον υπάρχει θέληση.
Οι θέσεις, ανά έτος, να μοιράζονται με κλήρωση στους ενδιαφερόμενους όπως επίσης την διαχείριση να αναλάβει το τοπικό Δ. Συμβούλιο Νεάπολης με τη συμμετοχή των ενδιαφερομένων κατοίκων.
Ο Δήμος δεν είναι επιχείρηση για να βγάζει κέρδη. Οποιοδήποτε απόθεμα πρέπει να επιστρέφει στην κοινωνία που ήδη μαστίζεται από τις φοροεπιδρομές του Κράτους και τις μνημονιακές επιταγές.
Αυτή η ματιά είναι μια άλλη προσέγγιση διαφορετική απ’ αυτήν των δημάρχωνπου μέχρι σήμερα νοιάζονταν είτε για το μπετόν που θα συσσωρεύσουν (!) είτε να περηφανεύονται για το απόθεμα (!) που δημιούργησαν.
Στο νοικοκυριό λέμε ΝΑΙ στη μικροψυχία ΟΧΙ