Ομιλία Γιάννη Αμανατίδη στην ολομέλεια της Βουλής για την ψήφο εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση [video]
Ομιλία Γιάννη Αμανατίδη στην ολομέλεια της Βουλής για την ψήφο εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ:
Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Υπουργοί, κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι, η συζήτηση για ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση είναι μια ακόμα
κίνηση τακτικισμού του πλέον «αντικοινοβουλευτικού» Πρωθυπουργού των νεώτερων
χρόνων, προσπαθώντας να εμφυσήσει πολιτικό οξυγόνο σε μια ψυχορραγούσα
Κυβέρνηση.
Στο
μεταξύ άνθρωποι και αριθμοί δυστυχούν στην Ελλάδα.
Και ενώ αυτό συμβαίνει, οι εγχώριοι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού
επαναλαμβάνουν τη ρήση της πνευματικής τους μητέρας, της αλήστου μνήμης Θάτσερ,
«δεν υπάρχει εναλλακτική».
Φυσικά, για ένα σύστημα που προκρίνει την ευημερία
των διεθνών τραπεζών και βιομηχανιών έναντι της ευημερίας των ανθρώπων δεν υπάρχει
εναλλακτική.
Η προοδευτική εναλλακτική λύση στο νεοφιλελευθερισμό
μπορεί να επιτευχθεί μόνον από τα αριστερά πολιτικά σχήματα με την κινητοποίηση
της Κοινωνίας των Πολιτών.
Αυτό δεν είναι ένα ουτοπικό επιχείρημα για μια
πολιτική «από τα κάτω», για την
αντιμετώπιση των κυρίαρχων πολιτικών «από τα πάνω». Όπου και όταν
ενεργοποιήθηκε η κοινωνία των πολιτών, προοδευτικές ή δημοκρατικές εναλλακτικές
λύσεις έγινε δυνατόν να ευημερήσουν.
Η Κυβέρνηση όμως, προτιμά το λαό σε καταστολή,
υπνωτισμένο από μία έωλη υπόσχεση οικονομικής ανάκαμψης. Η λογική, κυρίες και
κύριοι συνάδελφοι, της ανάκαμψης, ένα σύνθετο και προσαρμοστικό νήμα στο ύφασμα
της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης, χρησιμοποιείται, για να συσκοτίσει τη
συνενοχή τους σε αυτήν τη διαδικασία. Με τον τρόπο αυτό, ο νεοφιλελευθερισμός
υπονομεύει εναλλακτικές απαντήσεις στην κρίση, οι οποίες βέβαια επιδιώκουν
έξοδο από το φαύλο σχήμα κρίση-συσσώρευση-κρίση, που έχει καταστεί πρωταρχικής
σημασίας στην καπιταλιστική κερδοσκοπία.
Σε αυτήν τη λογική εφαρμόζεται και η
νεοφιλελεύθερη εξαπάτηση, με τη θέση που παρουσιάζει τη δημόσια εκπαίδευση,
τόσο ως πηγή κρίσης, όσο και ως χώρο μιας οιονεί ρεαλιστικής μεταρρύθμισης με
άξονα πάντοτε την ιδιωτικοποίηση. Η υποχρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης
και η κατάργηση δημόσιων παροχών, ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση και τα
επιχειρηματικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται δραματικά η ελληνική
οικογένεια. Η ιδιωτική εκπαίδευση παραδίδεται και η ίδια στους νόμους της
αγοράς, αλλά με σκανδαλώδεις διατάξεις που μετατρέπουν το εκπαιδευτικό ίδρυμα
σε καθαρή επιχείρηση. Αποδομούν τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών που
εργάζονται εκεί και ανάγουν το σχολάρχη σε υπέρτατο εργοδότη.
Οι κυβερνήσεις των μνημονίων
προχώρησαν με ζήλο στη μείωση των δαπανών για την παιδεία, έτσι ώστε έτσι όπως
ψηφίστηκε στο μεσοπρόθεσμο, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το 2018 να φτάσουμε σε
παγκόσμια χαμηλά επίπεδα. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι το 2014 ο προϋπολογισμός
για την παιδεία ήταν 5.030.000.000, το 2015 προβλέπεται μείωση περίπου 200.000.000
και φθάνει στα 4.805.000.000 και για το 2018 ακούστε το ποσό: 4.308.000.000!
Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πως οι
επιπτώσεις στο δημόσιο σχολείο θα είναι δραματικές.
Χαρακτηριστική, άλλωστε, είναι και η
χθεσινή δήλωση του Υπουργού Παιδείας, του κ. Λοβέρδου, ότι η αρχή της φετινής
σχολικής χρονιάς έγινε με επάρκεια και όχι με πληρότητα.
Τι ωραίες λέξεις!!
Διαβάστε όλη την ομιλία του κ Αμανατίδη εδώ
