Ενα ανακαινισμένο, κανονική κούκλα, «Θέατρο Κάρολος Κουν» υποδέχτηκε χθες δημοσιογράφους αλλά και καλλιτέχνες για την ανακοίνωση του ρεπερτορίου του χειμώνα στις δύο σκηνές του Θεάτρου Τέχνης (Υπόγειο και Φρυνίχου) από την καλλιτεχνική διευθύντριά του Μαριάννα Κάλμπαρη. Και ήταν όλα όμορφα και αισιόδοξα.

Από το ποίημα που διάλεξε για μότο η Κάλμπαρη, την ερωτική και γεμάτη ανάσες «Φαντασία» του Γιάννη Σκαρίμπα που μας καλεί «να βγούμε από την τρικυμία αυτού του κόσμου» με οδηγό μια «πλατειά και φανταιζί κορδέλα» καπέλου που ανεμίζει -το μελοποίησε μάλιστα και το έπαιξε στο πιάνο ο Σταμάτης Κραουνάκης.

Μέχρι το ίδιο το πρόγραμμα, όχι μόνο γιατί είναι πλούσιο και ερεθιστικό, αλλά και γιατί σημαδεύεται από αυτό «το να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί», στο οποίο η διευθύντρια του Θ-Τ επιμένει με εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Απόδειξη η παρουσία των συμμάχων της, όπως του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού, Στάθη Λιβαθινού, και της αναπληρώτριας γενικής διευθύντριας της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, Αφροδίτης Παναγιωτάκου, αλλά και του διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Μικαέλ Οσάν.

■ Με το Εθνικό το Θ-Τ συνεργάζεται σε ένα «μεγάλο ρίσκο», όπως είπε ο Λιβαθινός, ήτοι τη μεταφορά στη σκηνή της τριλογίας του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες Πολιτείες». Το πολυαναμενόμενο εγχείρημα θα ξεκινήσει τον Μάρτιο του 2017 από το Υπόγειο («Η Λέσχη» σε σκηνοθεσία της Εφης Θεοδώρου, που είχε κάνει θαύματα με το «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού στο Εθνικό).

Θα συνεχιστεί στη Νέα Σκηνή του Εθνικού τον Οκτώβριο του 2017 («Αριάγνη» σε σκηνοθεσία Γιάννη Λεοντάρη) και θα ολοκληρωθεί σε τρίτο χώρο, εκτός και των δύο θεάτρων, τον Ιανουάριο του 2018 («Νυχτερίδα», σε σκηνοθεσία Αρη Τρουπάκη).

■ Το Ιδρυμα Ωνάση, στο οποίο το Θ-Τ χρωστάει κατά πολύ την ανακαίνισή του (πυροπροστασία, ανακατασκευή σκηνών και στα δύο του θέατρα) συνεχίζει και φέτος την προσφορά του, αναλαμβάνοντας το κόστος ανανέωσης του εξοπλισμού ήχου και φωτός, δηλαδή ό,τι εξασφαλίζει καλές καλλιτεχνικές συνθήκες σε μια παράσταση.

■ Τώρα, όσον αφορά το ρεπερτόριο της σεζόν, υπάρχει κατ’ αρχήν μια ενδιαφέρουσα ενότητα εντελώς διαφορετικών παραστάσεων στη Φρυνίχου κάτω από τον γενικό τίτλο «Τα όρια της τρέλας», που τις συνδέουν «η μουσική και τα τραγούδια» (Νοέμβριος με Απρίλιος).

Από το νέο μουσικό έργο στο οποίο ο Σταμάτης Κραουνάκης (λιμπρέτο και μουσική) μετέτρεψε το πασίγνωστο «Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία» του Ροζέ Βιτράκ και το οποίο σκηνοθετεί η Κάλμπαρη και το νέο έργο του Ευθύμη Φιλίππου «Διάφορες Επιλογές - Πέτρος», στο οποίο θα κάνει παιχνίδι ο καταπληκτικός στο μουσικό θέαμα Χρήστος Στέργιογλου, μέχρι το «Relax... Mynotis» του Βασίλη Παπαβασιλείου όπου θα του κάνει παρέα (ο και θαυμάσιος λαϊκός οργανοπαίκτης) Γιάννος Περλέγκας και το μουσικό καμπαρέ «2017» με την έμπειρη στο είδος Κάτια Γέρου και τον τραγουδοποιό Σπύρο Γραμμένο, το οποίο βασίζεται σε κείμενα του μπλόγκερ Πιτσιρίκου.

■ Στην άλλη πλευρά, του Υπογείου, τα πράγματα είναι πιο «σοβαρά». Το γενικό καπέλο είναι «Τα όρια της αγάπης» (πάλι από Νοέμβριο μέχρι Απρίλιο) και τα έργα πιο κλασικά -χωρίς αυτό να εξαναγκάζει σε κλασική προσέγγιση. Ο Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει τον σπουδαίο Γάλλο Ζοέλ Πομέρα («Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα») με ωραία διανομή (Γρηγοριάδης, Καλλιμάνη, Τάκαλου, Φραγκούλης κ.ά.).

Η Αντζελα Μπρούσκου σκηνοθετεί μια «Φαίδρα» με την Παρθενόπη Μπουζούρη και τον Κώστα Νικούλι του «Xenia» (μ’ αυτήν επανέρχεται στο Θέατρο Τέχνης και ο Στράτος Τζώρτζογλου).

Ο Σίμος Κακάλας ανεβάζει το «Ο φόβος τρώει τα σωθικά» του Φασμπίντερ με την Τάνια Τσανακλίδου στον ρόλο της Γερμανίδας που παντρεύεται Αλγερινό μετανάστη. Και η Σύλβια Λιούλου μάς δίνει την ευκαιρία να δούμε τον Νίκο Κουρή να ερμηνεύει τον «Ιβάνοφ» του Τσέχοφ.

Το Θέατρο Τέχνης αποφάσισε να προσφέρει θεατρικό βήμα στον Πιτσιρίκο. Η Μαριάννα Κάλμπαρη πήρε μεγάλη ευθύνη. Το θέατρο καθαρίζει τους θεατές από τους φόβους και την απελπισία. Τον κυνισμό, όμως, και την απανθρωπιά δεν την ξεπλένει.

Το μόνο που μας μένει είναι η ελπίδα ότι ο μπλόγκερ κάνοντας τέχνη (έστω και ένα βέβηλο είδος, όπως το καμπαρέ) δεν θα θελήσει να ξαναδιχάσει με τα γνωστά του «αστεία», όπως αυτά για τους νεκρούς της «Μαρφίν» και τα σκατά στον τάφο του Μπακογιάννη, που πηγαίνει η Ντόρα.