Θρίλερ Λάνθιμου με μεγαλειώδεις ερμηνείες

(The killing of a sacred deer, Μεγ. Βρετανία, Ιρλανδία, 2017, 120’)

Στη νέα του ταινία, το «The killing of a sacred deer», δύο χρόνια μετά τον «Αστακό» και με την παγκόσμια προσοχή στραμμένη πάνω του, ο Γιώργος Λάνθιμος κάνει, στην ουσία, ένα θρίλερ. Μια ταινία που ξεκινά ως Λαρς φον Τρίερ, με μπαρόκ μουσική σε ολόμαυρο κάδρο, συνεχίζει ως Κιούμπρικ, με την κάμερα να παρατηρεί διαδρόμους με μεγάλο βάθος πεδίου και κλειστά δωμάτια με ευρυγώνιους φακούς και τελειώνει σαν «Funny Games», με την απόλυτη διάσπαση μιας μεγαλοαστικής οικογένειας.

Αλλά πολύ περισσότερο είναι μια ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, που δοκιμάζει κάτι καινούργιο: ένα θρίλερ με σασπένς, ένα παιχνίδι υποβλητικής κινηματογραφικής αισθητικής, ένα σινεμά νέου, γι’ αυτόν, ύφους, που το μόνο στοιχείο που την κρατά συνδεδεμένη με το παρελθόν του είναι οι μανιερισμοί στο, βραβευμένο στο Φεστιβάλ Κανών, σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου (οι βραχείς διάλογοι με το χιούμορ του παραλόγου), κι αυτοί περιορισμένοι.

Η ιστορία παρακολουθεί έναν γιατρό, καρδιοχειρουργό, με μια πανέμορφη οφθαλμίατρο σύζυγο και δύο παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. Θέλοντας να εκτονώσει τις όποιες ενοχές του, ο ήρωας, ο Στίβεν, πλησιάζει προστατευτικά ένα αγόρι, τον Μάρτιν, του οποίου ο πατέρας πέθανε στο χειρουργικό τραπέζι του Στίβεν.

Μόνο που ο Μάρτιν δεν θέλει ζεστασιά και τρυφερότητα: θέλει την απόλυτη εκδίκηση, το δικό του «οφθαλμόν αντί οφθαλμού», σε μια ιστορία βίας, τιμωρίας σε μεταφυσικές αποχρώσεις και θυσίας.

Δεν είναι αίνιγμα, ούτε ανακάλυψη: από τον τίτλο της ταινίας, «Ο θάνατος του ιερού ελαφιού» και, φυσικά, στην πορεία της, είναι σαφής η αναφορά στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι». Ο άνθρωπος δεν είναι Θεός, ούτε καν εάν είναι… γιατρός, όσο κι αν καμιά φορά το πιστεύει και εάν υπερβεί το μέτρο του, θα του ζητηθεί η θυσία που του αξίζει.

Αυτή η σεναριακή φόρμα, που προκαλεί τη σύγκρουση της επιστήμης με το μεταφυσικό και του ανθρώπινου με το «κάτι άλλο εκεί έξω» και με την ηθική κρίση, διατυπώνεται, ωστόσο, τόσο προφανώς, τόσο ρηχά, που ενώ ολόκληρη η δομή της ταινίας σε κάνει να λαχταράς κάτι σημαντικό για ν’ ακουμπήσεις, τελικά δεν το βρίσκεις γιατί δεν υπάρχει – ενώ διαρκώς σου επισημαίνει την επίφαση ότι υπάρχει. Πόσο καλύτερα θα λειτουργούσε η ταινία ως ένα θρίλερ χωρίς άλλοθι, αναφορές και (υπερτονισμένες από τους ίδιους τους ήρωες) μεταφορές.

Κι αυτό γιατί, υποστηριζόμενος από τη φωτογραφία του Θύμιου Μπακατάκη και δύο συμπληρωματικά μεγαλειώδεις ερμηνείες από τον Κόλιν Φάρελ και τη Νικόλ Κίντμαν, ο Γιώργος Λάνθιμος αναδεικνύει πιο έντονα από όποια άλλη ταινία του ότι είναι ένας σκηνοθέτης όχι μόνο με ευρήματα, αλλά με κινηματογραφικό όραμα και ικανότητα για πολύ περισσότερα απ’ όσα έχει, ώς τώρα, δοκιμάσει.

ΔΑΝΑΟΣ, ΕΛΛΗ, ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ, CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ, ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX, ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ

(Inimi cicatrizate, Ρουμανία, Γερμανία, 2017, 141’)

Ο Ρουμάνος σκηνοθέτης που εντυπωσίασε με το «Aferim!» επιστρέφει (και βραβεύεται στο Λοκάρνο) μ’ ένα εντελώς διαφορετικό αλλά εξίσου εμπνευσμένο δράμα εποχής – έστω κι αν οι κινηματογραφικές ιδέες του πνίγουν τα νοήματα που τον ενδιαφέρουν.

Στη Ρουμανία του 1937, ηλιόλουστο καλοκαίρι, ο νεαρός Εμανουέλ, φέρελπις ποιητής και συγγραφέας, περνά τις μέρες του σ’ ένα σανατόριο, γράφει, διαβάζει, σκέφτεται, ερωτεύεται και μετρά, καθημερινά, αν νικητής βγαίνει η ζωή ή ο θάνατος.

Εμπνευσμένος από τον ποιητή Μαξ Μπλέτσερ, τον «Ρουμάνο Κάφκα» κατά τον Ιονέσκο, ο Ζούντε στήνει μια ταινία, φιλοσοφικό δοκίμιο κι ακραία σαρκική την ίδια στιγμή, σε τετράγωνο κάδρο με στρογγυλεμένες γωνίες, με μεσότιτλους εσωτερικού μονολόγου, αλλά και με διαλείμματα χιούμορ ή βίας, εξαιρετικά ενδιαφέρον κινηματογραφικά, αλλά και αρκετά επιτηδευμένο, ώστε να μην καταφέρνει να συνδεθεί συναισθηματικά με τον θεατή, παρότι αυτή μοιάζει να είναι η επίμονη επιθυμία του.

ΑΣΤΟΡ

(Ελλάδα, 2017, 90’)

Μεταξύ του σήμερα και του χθες, της κρίσης και της πληθωρικότητας, της αλήθειας και των άφθονων ψεμάτων, ο ψυχίατρος Παναγής Πάνδωρας ερωτεύεται και παντρεύεται την όμορφη αναρριχώμενη ηθοποιό Τζορτζίνα, αλλά βρίσκεται, λίγα χρόνια αργότερα, στο κέντρο μιας συνωμοσίας που, όλα δείχνουν, έχει δράστες τα πιο κοντινά του πρόσωπα.

Με ταχύτατο ρυθμό, διαρκή flash backs και αφήγηση από τον Παναγή και την Τζο, ο Νίκος Περάκης ξεκινά μια επίκαιρη, εύστοχη και χαριτωμένη κωμωδία-ηθογραφία, με την οξυδέρκεια που τον χαρακτηρίζει – την οποία σταδιακά μετατρέπει σε κοινωνικό δράμα με νότες μυστηρίου και στιγμές υστερίας, χάνοντας την κατεύθυνση και το ενδιαφέρον του. Το σύνολο βελτιώνει η πάντα θαυμάσια σκηνοθετική αίσθησή του, παρότι είναι φτιαγμένη για καλύτερα.

ODEON ΟΠΕΡΑ, ΑΕΛΛΩ CINEMAX, ΓΑΛΑΞΙΑΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ, 3 ΑΣΤΕΡΙΑ Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ, WEST CITY ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ, ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ Ν. ΣΜΥΡΝΗ, ΖΕΑ, ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ ΑΙΓΑΛΕΩ, ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΑΝΑ CINEMAX, ΑΛΙΚΗ Ν. ΜΑΚΡΗ, NOVACINEMA ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ, NOVACINEMA ODEON ΜΑΡΟΥΣΙ, ODEON STARCITY, ODEON ESCAPE ΙΛΙΟΝ, VILLAGE MALL, VILLAGE PARK ΡΕΝΤΗ, VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ, VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ, VILLAGE ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

(Ελλάδα, 2017, 88’)

Η Μαργαρίτα Μαντά («Για πάντα»), σε σενάριο δικό της και του Πέτρου Σεβαστίκογλου, στήνει την κάμερα μπροστά στην Αλκη Ζέη και χαρτογραφεί το μεγάλο ταξίδι της ζωής της, μαζί και την πρόσφατη, ταραχώδη ιστορία της Ελλάδας. Μια συναρπαστική προσωπικότητα, με χιούμορ και χάρη, μαγνητίζει το βλέμμα και το μυαλό στην οθόνη.

ΔΑΝΑΟΣ (μόνο Σάββατο και Κυριακή)

(The young Karl Marx, Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, 2017, 118’)

Η ταινία παρακολουθεί τα νεανικά χρόνια του Καρλ Μαρξ στο Παρίσι, όταν γνωρίστηκε με τον Φρίντριχ Ενγκελς και, μαζί, έθεσαν τις βάσεις για την επανάσταση του προλεταριάτου που ένιωθαν ότι έπρεπε να πυροδοτηθεί.

Ο διάσημος σκηνοθέτης και συγγραφέας Ραούλ Πεκ, υποψήφιος για Οσκαρ με το ντοκιμαντέρ «I am not your negro», αλλάζει ύφος και ασχολείται με τα νεανικά χρόνια του Μαρξ, αναζητώντας να εμπνεύσει τους νεότερους στα ιδανικά του κομμουνισμού: με ευθύτητα, ακρίβεια, αλλά και ακαδημαϊσμό.

(Gnome alone, Καναδάς, 2017, 89’)

Η μικρή Κλόι ανακαλύπτει ότι οι διακοσμητικοί νάνοι στον κήπο του σπιτιού της είναι ζωντανοί – κι έτοιμοι για μάχη εναντίον των Τρογκς που θέλουν να καταστρέψουν τον πλανήτη! High-energy παιδική περιπέτεια, προβάλλεται μόνο μεταγλωττισμένη.

(ΗΠΑ, 2017, 130’)

Στην τρίτη κινηματογραφική του περιπέτεια, ο Θορ αναγκάζεται να συνασπιστεί με τον Λόκι (και τον υπαρξιακά μπερδεμένο Χουλκ), ενάντια στη Χέλα που θέλει να καταστρέψει τον πλανήτη τους. Εξαιρετικά διασκεδαστική υπερηρωική περιπέτεια, με δεκάδες guest stars, από τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς ώς τον Ματ Ντέιμον, η οποία βλέπεται καλύτερα ως αυτοπαρωδία, αλλά με γούστο και κέφι.

(Seven sisters, Μεγ. Βρετανία, Γαλλία, Βέλγιο, ΗΠΑ, 2017, 123’)

Σ’ έναν υπερκατοικημένο κόσμο όπου, διά νόμου, επιτρέπεται μόνο ένα παιδί σε κάθε οικογένεια, οι επτάδυμες αδελφές Σέτμαν, χρόνια τώρα, κυκλοφορούν μία κάθε ημέρα της εβδομάδας.

Οταν η μία, η «Δευτέρα», δεν επιστρέψει στο σπίτι, η υπόλοιπη οικογένεια θα πρέπει ν’ ανακαλύψει τι της συνέβη, ξεγελώντας τις Αρχές. Ενδιαφέρον θρίλερ με τη Νούμι Ραπάς σε επταπλή ερμηνεία – και την Γκλεν Κλόουζ σε ρόλο «δανεικό» από την Τίλντα Σουίντον – που, όμως, εξαντλεί το εύρημά του αρκετά πριν από το τέλος της ταινίας.

(Ελλάδα, 2017)

Επειτα από 18 χρόνια, oι εργαζόμενοι της εταιρείας Λιπασμάτων της Δραπετσώνας επιστρέφουν στον τόπο της εργασίας τους. Συναντούν ερείπια, μνήμες κι ερωτήματα για όσα συνέβησαν δύο δεκαετίες νωρίτερα κι έσπρωξαν χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία. Δυναμικό ντοκιμαντέρ εκ των έσω.


Πηγή: www.efsyn.gr


Το avatonpress.gr είναι ανεξάρτητο ενημερωτικό site και στηρίζεται μόνο σε σας. Κάνοντας κλικ στις διαφημίσεις μας βοηθάτε να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας! Ευχαριστούμε εκ των προτέρων!

Σχολίασε κι εσύ!