«Νιώθουμε μίσος για τη δικτατορία. Μίσος και απέχθεια». Αυτά είπε το 1988 ο Ουλίσες Γκιμαράες, πρόεδρος της Συντακτικής Συνέλευσης της Βραζιλίας που κατάρτισε το ισχύον Σύνταγμα. Ηταν μόλις το 1985 όταν η χώρα βγήκε από μια αιματηρή χούντα που διήρκεσε 21 χρόνια.
Τότε κανείς δεν φανταζόταν ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του ότι, 30 χρόνια αργότερα, η πολύχρωμη Βραζιλία των μιγάδων με τους πολλούς φτωχούς και τις κραυγαλέες κοινωνικές ανισότητες θα ετοιμαζόταν να εκλέξει για πρόεδρο έναν νοσταλγό της χούντας, ρατσιστή, σεξιστή, υποστηρικτή της ανεξέλεγκτα ελεύθερης οικονομίας και των συμφερόντων των ολίγων.
Κι όμως, όλα δείχνουν ότι ο Ζαΐρ Μπολσονάρο θα είναι, εκτός απροόπτου, ο νικητής του δεύτερου γύρου των αυριανών προεδρικών εκλογών.
Οι δημοσκοπήσεις των προηγούμενων ημερών τον έδειχναν σταθερά πρώτο με ποσοστά 57% ώς 60%. Πολύ μπροστά από τον αντίπαλό του, τον υποψήφιο του Κόμματος των Εργατών (ΡΤ) Φερνάντο Ανταντ, ο οποίος απευθύνει ύστατη έκκληση στους συμπατριώτες του να μη ρισκάρουν τη δημοκρατική σταθερότητα της χώρας.
«Αν δεν διστάζει να απειλήσει τη δημοκρατία πριν από τις εκλογές, τι νομίζετε ότι θα κάνει αφού νικήσει;», διερωτήθηκε σε συνέντευξη Τύπου τις προάλλες στο Σάο Πάολο, την πόλη της οποίας διετέλεσε δήμαρχος.
Ενδεχομένως πολλά, τουλάχιστον αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα λεγόμενα του Μπολσονάρο. «Αυτοί οι αριστεροί παράνομοι και εγκληματίες θα εξοστρακιστούν από την πατρίδα μας. Θα γίνει κάθαρση άνευ προηγουμένου στην Ιστορία της Βραζιλίας». «Οι απατεώνες του Εργατικού Κόμματος θα χαρακτηριστούν τρομοκράτες». «Είτε θα φύγουν από τη χώρα είτε θα βρεθούν στη φυλακή». «Αυτός ο μέθυσος (ο πρώην πρόεδρος Λούλα) θα σαπίσει στη φυλακή».
Κάπως έτσι δήλωσε ότι φαντάζεται τη λειτουργία της δημοκρατίας επί προεδρίας του σε μαγνητοσκοπημένο βίντεο που γυρίστηκε περίπου μία εβδομάδα πριν από τον δεύτερο γύρο και έκανε τον γύρο της χώρας.
Η μόνη «παραχώρηση» του ακροδεξιού υποψηφίου στη λογική ήταν τη Δευτέρα, όταν επέπληξε δημόσια τον μικρότερο γιο του και βουλευτή Εντουάρντο Μπολσονάρο, ο οποίος ακούστηκε να λέει σε βίντεο ότι ο στρατός θα διαλύσει βίαια το Ανώτατο Δικαστήριο αν τολμήσει να κηρύξει άκυρη την εκλογική νίκη του πατέρα του: «Το δικαστικό σύστημα είναι προφανώς σημαντικό. Ισως ήμουν πολύ σκληρός με το παιδί. Αλλά όποιος λέει τέτοια πράγματα χρειάζεται να πάει να τον δει ψυχίατρος».
Τρία μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου αντέδρασαν έντονα στις δηλώσεις του υιού Μπολσονάρο. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι δημόσιοι παράγοντες προειδοποιούν τους Βραζιλιάνους να μην παραδώσουν τη χώρα σε έναν φιλοχουντικό και στον αντιπρόεδρό του, τον απόστρατο στρατηγό Αμιλτον Μουράου, ο οποίος πέρυσι άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο για παρέμβαση του στρατού, θεωρεί τους μαύρους υπεύθυνους για όλα τα δεινά και μιλά για λεύκανση της φυλής.
«Μη βάψετε τα χέρια σας με αίμα», έγραψε μια δημοσιογράφος στο τουίτερ.
Ωστόσο, οι πιο λευκοί, οι πιο εύποροι, αρκετοί μορφωμένοι και οι Ευαγγελικοί, σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις, δείχνουν αποφασισμένοι να οδηγήσουν τον Ζαΐρ Μπολσονάρο στο ύπατο αξίωμα. Και οι... επιχειρηματίες, για προφανείς λόγους.
Οι φασιστικές ιαχές του δεν έχουν επιτρέψει να χυθεί αρκετό φως στις απόψεις του περί οικονομίας. Εκτός από φιλοχουντικός, ο Μπολσονάρο είναι ένας κλασικός νεοφιλελεύθερος που ονειρεύεται συρρίκνωση του κράτους. Υπόσχεται να μειώσει δραστικά το έλλειμμα γιατί πιστεύει ότι έτσι θα έρθουν επενδύσεις και θα μειωθεί η ανεργία. Θέλει να μειώσει τη φορολογία στις επιχειρήσεις και τα μεγάλα εισοδήματα, αλλά από την άλλη να επιβάλει οριζόντιο φόρο εισοδήματος 20%, ακόμα και στους πιο φτωχούς.
Ονειρεύεται σαρωτικές αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα και κύμα ιδιωτικοποιήσεων και υπόσχεται να κλείσει ή να ιδιωτικοποιήσει καμιά 50αριά δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς μέσα στον πρώτο κιόλας χρόνο της θητείας του. Υποστηρίζει δε ότι οι ατομικές συμβάσεις θα πρέπει να υπερισχύουν των συλλογικών.
Η γενική αντίληψή του για τα εργασιακά συνοψίζεται σε αυτό που είπε σε παλιότερη συνέντευξή του: «Ο εργαζόμενος θα πρέπει κάποτε να αποφασίσει: ή λιγότερα δικαιώματα και δουλειά ή όλα τα δικαιώματα και ανεργία».
Ολο αυτό το «τιτάνιο έργο» έχει δηλώσει ότι θα το αναθέσει στον οικονομικό του σύμβουλο, οικονομολόγο και τραπεζίτη Πάουλο Γκέντες, ο οποίος σπούδασε στην περίφημη Σχολή του Σικάγου, το φυτώριο της νεοφιλελεύθερης σκέψης.
Οσο για τις τυχόν αντιδράσεις στην ισοπεδωτική πολιτική του, ο Ζαΐρ Μπολσονάρο έχει δείξει σαφέστατα πώς σκοπεύει να τις αντιμετωπίσει: μόνο με μαστίγιο, χωρίς καρότο. Η δημοκρατία στα χειρότερά της...

Πηγή: www.efsyn.gr