Διαδικτυακό δρώμενο απο την θεατρική ομάδα του δήμου Κορδελιού Ευόσμου
Καλά Χριστούγεννα, Καλή Χρονιά!
Στην απομόνωση ποτέ ξανά.
Κι όμως!
Η πανδημία του Κοιρονοιού, τα μέτρα προστασίας, οι οδηγίες πρόληψης, η καραντίνα, οι αποστάσεις ασφαλείας, οι απαγορεύσεις, τα πρόστιμα, ο θάνατος, οι πολλαπλές επιπτώσεις στην ψυχολογία μας, ακόμη και η τηλεκπαίδευση με την τηλεργασία
αποτέλεσαν πηγή
έμπνευσης
για τον συντοπίτη μας πολυγραφότατο και πολυβραβευμένο Ποιητή – Συγγραφέα- τ. Γυμνασιάρχη του 1ου Λυκείου Ελευθερίου Κορδελιού κ. Αρη Μπιτσώρη,
και κίνητρο
δημιουργίας για την Θεατρική Ομάδα του Δήμου μας,
η οποία όπως πάντα ξεδίπλωσε το ταλέντο της και με ιδιαίτερη θεατρική και υποκριτική δεινότητα, το δραματοποίησε και μας το παρουσιάζει δικτυακά με αγάπη και καλλιτεχνικό μεράκι, σε σκηνοθεσία της Ρίτσας Γεωργιάδου.
Στόχος των δημιουργών και των συντελεστών είναι να διασκεδάσουν και να προβληματίσουν το κοινό και μέσα από τους επίκαιρους και καυστικούς, λιτούς και εύστοχους « Αριστοφανικούς» στίχους του Άρη Μπιτσώρη – να ευχηθούν διαδικτυακά - σε όλους - εν όψει της νέας χρονιάς, ο κορονοιός να «ξορκιστεί», τα απαγορευτικά μέτρα να «εξαφανισθούν» και η ανθρωπότητα να «ξεχάσει» όλα όσα την πλήγωσαν, την στεναχώρησαν, την περιόρισαν και την εγκλώβισαν!
«Για άλλη μια φορά η συνέργεια της Ποίησης και του Θεάτρου αποδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο και την συμβολή των Τεχνών στην καταγραφή της Ιστορίας που γίνεται μέσα από την ανάδειξη και την προβολή σημαντικών γεγονότων κάθε εποχής. Συγχαρητήρια στον γνωστό και αγαπητό συντοπίτη μας ποιητή – συγγραφέα και καθηγητή μου στο Γυμνάσιο κ. Άρη Μπιτσώρη, ο οποίος για άλλη μια φορά με την χειμαρρώδη γραφή του, μας δίνει, την «ποιητική εικόνα» της παγκόσμιας καθημερινότητας στην εποχή ντου κορονοιού. Συγχαρητήρια όμως αξίζουν και στην θεατρική ομάδα του δήμου μας η οποία το δραματοποίησε και με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, μας το παρουσιάζει διαδυκτιακά, προς τέρψη και σκέψη όλων μας » δήλωσε η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Αθηνά Παμπουκίδου
Π ο τ έ Ξ α ν ά…
Πάει καιρός που απ’ τη σκηνή έχουμε να τα πούμε
με mail και με sms μόνο επικοινωνούμε.
Στην αποξένωση ποτέ ξανά.
Κοντεύουνε Χριστούγεννα κι ο χρόνος να γυρίσει
κι αυτός ο κορονοϊός δε λέει να μας αφήσει.
Τέτοια απόγνωση ποτέ ξανά.
Εντάξει σπίτι μείναμε, κρατήσαμε αποστάσεις
και παραμείναμε ασφαλείς μα σου ’ρχεται να σκάσεις.
Να μη μας τύχει ποτέ ξανά.
Μάσκες διπλές φορέσαμε, νάιλον προσωπίδες
τα χέρια απ’ τ’ αντισηπτικά γεμίσανε φολίδες.
Αυτή η εικόνα ποτέ ξανά.
Οξύμετρα αγοράσαμε, φιάλες με οξυγόνο
και έχουμε για συντροφιά τον εαυτό μας μόνο.
Άσχημες σκέψεις ποτέ ξανά.
Κάνουμε τηλεκπαίδευση και τηλεδιασκέψεις
μ’ αντί ν’ ανοίξει το μυαλό το τρώνε μαύρες σκέψεις.
Αυτό το μαύρο ποτέ ξανά.
Πόρτες μ’ αμπάρες σφαλιστές, άυλες οι αγκαλιές μας
γκρίζα συρματοπλέγματα ζώνουνε τις ψυχές μας.
Κλειστές οι πόρτες ποτέ ξανά.
Πολλοί από μας νοσήσανε, ήταν δοκιμασία
κάποιοι δικούς μας χάσαμε μέσα στην πανδημία.
Που να μην έρθει ποτέ ξανά.
Ο φόβος κυριάρχησε και η αμφιβολία
αν δούμε φίλους και γνωστούς στρίβουμε στη γωνία.
Καχυποψία ποτέ ξανά.
Κλειστά τα μπαρ, τα ουζερί, μπιστρό και ταβερνεία
τα θέατρα, τα σινεμά, τα βιβλιοπωλεία.
Χωρίς τα στέκια ποτέ ξανά.
Σενάρια μείναν στα χαρτιά και ρόλοι μοιρασμένοι
και δίχως φώτα οι προβολείς θαρρείς είναι θλιμμένοι.
Σβησμένη η ράμπα ποτέ ξανά.
Σκουριάζουν τα μικρόφωνα, ηχεία και κονσόλες
το παλκοσένικο διψά να το χαϊδέψουν σόλες.
Βουβά ηχεία ποτέ ξανά.
Μα αλίμονο αν η καταχνιά μας πάρει από κάτω
αν δούμε το ποτήρι αλλιώς είναι μισογεμάτο.
Πικρό ποτήρι ποτέ ξανά.
Τα όνειρα δε σβήσανε στη χόβολη λουφάζουν
τη στάχτη άμα σκαλίσουμε σπίθες ξανά θα βγάζουν.
Όνειρα γκρίζα ποτέ ξανά.
Δείτε, σκίζει το σύννεφο μία χλωμή ηλιαχτίδα
αγάντα και θα’ ρθεί το φως, στο φως μας πάει η ελπίδα.
Χαμένη ελπίδα ποτέ ξανά.
Θα το περάσουμε κι αυτό και θα ξαναβρεθούμε
και τα κομμάτια που έσπασαν στη θέση τους θα μπούνε.
Εγκλωβισμένοι ποτέ ξανά.
Με άλλα μάτια τη ζωή τότε θα ξαναδούμε
θα πιούμε, θα χορέψουμε, θα ξαναγαπηθούμε.
Σε καραντίνα ποτέ ξανά.
Θα ’μαστε, όμως, πιο σοφοί, πιο υποψιασμένοι
για μια ζωή περίπλοκη παγκοσμιοποιημένη.
Πνεύμα σε νάρκη ποτέ ξανά.
Θα ανεβούμε στη σκηνή, θ’ ανοίξει η αυλαία
όνειρα θα πραγματωθούν που τώρα είναι λαθραία.
Κλειστή αυλαία ποτέ ξανά.
Τους θεατές κατάματα πάλι θα ξαναδούμε
και στα χειροκροτήματα βαθιά θα υποκλιθούμε.
Άδεια πλατεία ποτέ ξανά.
Θα’ μαστε εδώ, θα’ μαστε εκεί και όπου μας γουστάρει
γιατί μέρες καλύτερες θα ’ρθουνε που να πάρει.
Σε πανδημία ποτέ ξανά.
Καλά Χριστούγεννα, Καλή Χρονιά!
Στην απομόνωση ποτέ ξανά.
Άρης Μπιτσώρης
Παίζουν με αλφαβητική σειρά
Γιώτα Αθανασίου, Ελισσάβετ Ατματζίδου, Κώστας Αυγιτίδης, Εύα Βασιλού, Κωνσταντίνα Γαλάνη, Μερόπη Γασπαράτου, Ρίτσα Γεωργιάδου, Λάζαρος Γρηγοριάδης, Γεωργία Δάρτση , Κέλλυ Δραγατά, Μαρία-Σοφία Ιωάννου, Πελαγία Καραϊλή, Δόμνα Κατσουπάκη, Κώστας Λαχουσίδης, Θεοδώρα Λαχουσίδου, Μανόλης Λιόλιος, Κλεάνθης Μανδαλιανός, Σοφία Μιχαηλίδου, Ντίνος Μπαϊραμπάς, Άρης Μπιτσώρης, Στέλιος Μπουϊκίδης Σάββας Παυλίδης,Μαρκέλλα Σαββίδου, Βασίλης Σαρίκος, Έλσα Σατσόγλου, Άννα- Μαρία Τόττη, Κώστας Φραγκάλας, Νίκος Χριστοφορίδης, Μαρίνα Ψειράκη
Σκηνοθεσία – Οργάνωση Παραγωγής: Ρίτσα Γεωργιάδου, Λήψη Εικόνας – Μοντάζ: Στέλλα Δέλιου , Ήχος – Μιξάζ: Θάνος Μυλωνάς, Στο Πιάνο αποσπάσματα των “River flows in you”, “Maybe” του συνθέτη Yiruma: Σάββας Παυλίδης, Γραφιστική Επιμέλεια: Μαρία Γιαννακίδου, Οπτικοακουστικά Μέσα: Απόστολος Κύρου
