"Αναφέρεστε κατ’ αρχήν σε «ηθελημένη βύθιση», ισχυρίζεστε ότι το πλοίο «αφέθηκε να βυθιστεί….διότι η λήψη αποζημίωσης από την ασφαλιστική εταιρία είχε ως προϋπόθεση την «ολική απώλεια» του πλοίου», ότι η πλοιοκτήτρια «..προτίμησε να προκαλέσει βαρύ και μόνιμο περιβαλλοντικό πρόβλημα στη Σαντορίνη, παρά να χάσει τα ασφάλιστρα!», ενώ στο τέλος αναφέρεστε πάλι σε «κομπίνες με τα ασφάλιστρα». Όπως προφανώς γνωρίζετε -από τη στιγμή που επικαλείστε σχετικές δικαστικές αποφάσεις- ουδεμία καταδίκη υπήρξε για υποτιθέμενη «ηθελημένη βύθιση». Εκτός αυτού, αρκεί η απλή λογική και μόνο για να αντιληφθεί οποιοσδήποτε ότι καμία ασφαλιστική εταιρεία δεν καταβάλει αποζημίωση σε περίπτωση σκόπιμης πρόκλησης βλάβης από τον ασφαλισμένο της. Εξάλλου, είναι γνωστό σε όλους ότι η επιχείρηση διάσωσης του πλοίου συντονίστηκε από το (αρμόδιο σε τέτοιες περιπτώσεις) Λιμενικό Σώμα, τα ανώτατα κλιμάκια του οποίου είχαν μεταβεί από την πρώτη στιγμή στη Σαντορίνη. Ειλικρινά πιστεύει κανείς ότι αν, όπως αναφέρεται στο άρθρο, υπήρχε πρόθεση να αφεθεί να βυθιστεί το πλοίο, θα επέτρεπαν να γίνει κάτι τέτοιο υπό τις οδηγίες τους και κάτω από τα μάτια τους?  

Αναφέρεστε σε μόνιμη και συνεχιζόμενη ρύπανση, ή και στον κίνδυνο μιάς «τοξικής ρύπανσης». Το μόνο τοξικό, όμως, είναι η άγνοια και η εμπάθεια κάποιων:  Ενδεχομένως αγνοείτε ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου που επικαλείστε αφορούσε στη ρύπανση που προκλήθηκε αμέσως μετά τη βύθιση του πλοίου- η οποία αποκαταστάθηκε, όπως βεβαίωσαν και οι λιμενικές αρχές και ο Δήμος Θήρας- ενώ για το μεταγενέστερο διάστημα (που είναι κι αυτό που ενδιαφέρει πλέον από περιβαλλοντική άποψη) υπάρχουν αθωωτικές αποφάσεις. Η κρίση δε επ’ αυτών  βασίστηκε στα στοιχεία που συνέλλεξαν καταξιωμένοι δημόσιοι φορείς (όπως το ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε) και επιστήμονες με εξειδικευμένη και πολυετή γνώση στο αντικείμενο.

Τέλος, όσον αφορά στην ανέλκυση, η απόφαση του ΣτΕ δεν εξετάζει το κατά πόσο αυτή είναι εφικτή, θέμα που δεν ετέθη καν προς εξέταση, αφού και το αντικείμενο της δίκης ήταν άλλο και η πλοιοκτήτρια δεν είχε κληθεί να συμμετέχει σε αυτήν. Αντίθετα, το θέμα του εφικτού  απασχόλησε τα ποινικά Δικαστήρια, που έκριναν αμετάκλητα ότι η ανέλκυση δεν είναι δυνατή, λαμβάνοντας και πάλι υπόψη τις τεκμηριωμένες και αδιαμφισβήτητες θέσεις των πλέον καταξιωμένων παγκοσμίως φορέων. Από την άποψη αυτή, η σύγκριση με το COSTA CONCORDIA είναι τουλάχιστον ατυχής, τη στιγμή που αυτό βυθίστηκε σε βάθος 30 περίπου μέτρων, με τα 3/5 του πλοίου να βρίσκονται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, τη στιγμή που το SEA DIAMOND βρίσκεται σε βάθος 90 εως 140 μέτρων, γεγονός που αφ’ εαυτού καθιστά το εγχείρημα αδύνατο και εγκυμονεί πληθώρα σοβαρών κινδύνων.  Άραγε ξεχνάτε ότι ο εξειδικευμένος βαθυδύτης που καταδύθηκε στο ναυάγιο με εντολή των πραγματογνωμόνων της Εισαγγελίας έχασε τη ζωή του? Και πολύ περισσότερο, αν δεν το γνωρίζετε ήδη (από τις δικαστικές αποφάσεις στις οποίες αντιλαμβανόμαστε ότι έχετε προστρέξει -αν και ίσως επιλεκτικά), θα σας επισημάνουμε ότι ο υπεύθυνος για την ανέλκυση του COSTA CONCORDIA κ Sloane, ο οποίος είχε συγκεντρώσει παγκοσμίως συγχαρητήρια για το επίτευγμά του αυτό, διατύπωσε εγγράφως και τεκμηριωμένα τη θέση ότι η ανέλκυση του SEA DIAMOND δεν είναι εφικτή. Αυτά και μόνο αρκούν, θεωρούμε, για να αποστομωθούν οι άκριτες απόψεις περί του δήθεν εφικτού της ανέλκυσης."