«ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ: ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»

Του Σάββα Αναστασιάδη, βουλευτή ΝΔ Β’ Θεσσαλονίκης

Η δήλωση του Αμερικανού Προέδρου Τζο Μπάιντεν, πριν από τρεις εβδομάδες, με την οποία αναγνώρισε τη Γενοκτονία του Αρμενικού λαού από  τους Νεότουρκους κατά τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα, δίνει μια διαφορετική διάσταση στη 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Εδώ και δεκαετίες οι Ποντιακοί Σύλλογοι  και οι Ομοσπονδίες, αγωνίζονται για να κρατήσουν ζωντανή την ιστορική μνήμη, την πολιτισμική παράδοση, και το αίτημα της  Διεθνούς  Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων. Άνθρωποι του Ποντιακού χώρου με τις έρευνές τους κατάφεραν να τεκμηριώσουν το έγκλημα της Γενοκτονίας κατά των Ελλήνων του Πόντου και εν γένει των Χριστιανών της Ανατολής. Ωστόσο, η Ελληνική πολιτεία δεν αξιοποίησε το ζήτημα αυτό όπως θα όφειλε και όπως θα έπρεπε. Όπως θα όφειλε στους νεκρούς και τους ξεριζωμένους και όπως θα έπρεπε έναντι της Τουρκίας. Μιας Τουρκίας που αποτελεί καθαρή συνέχεια εκείνης της Τουρκίας που τέλεσε το απεχθές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Μιας Τουρκίας που δεν σταμάτησε ποτέ τις προκλήσεις και τις επιθετικές ενέργειες κατά της Ελλάδας όλες ανεξαιρέτως τις δεκαετίες που ακολούθησαν, μετά τη συνθήκη της Λωζάνης, με αποτέλεσμα τη σταδιακή εξόντωση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, την εισβολή και την συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο, τα Ίμια, τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο, αλλά και τα πρόσφατα  τερτίπια με την γαλάζια πατρίδα και την  ΑΟΖ. 

Αυτά παράλληλα με την διαχρονική  προσπάθεια για ασφυκτικό και πέρα για πέρα αντίθετο με τις διεθνείς συνθήκες έλεγχο της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Η ημέρα μνήμης, της Γενοκτονίας των Ποντίων, που θέσπισε η Ελληνική Βουλή το 1994 κατάντησε μια ανιαρή εθιμοτυπία, χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, συχνά χωρίς καν συμβολικό χαρακτήρα. 

Πριν από επτά χρόνια η διαχρονικά μαλθακή για το θέμα αυτό  Ελληνική πολιτεία κόντεψε να ποινικοποιήσει κάθε αναφορά σε Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Είναι δυνατόν; Κι όμως είναι, δυστυχώς. 

Θυμάμαι το Μάιο του 2013 το αντιρατσιστικό  νομοσχέδιο που εισήχθει για συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή και περιελάμβανε διάταξη με την οποία θα διώκεται ποινικά  η άρνηση του Ολοκαυτώματος των Εβραίων.

 Για τις Γενοκτονίες που αναγνώρισε η Ελληνική Βουλή, δηλαδή των Ελλήνων του Πόντου, της Μικρασίας, δεν υπήρχε  καμία αναφορά. Αυτό στην πράξη καταργούσε τους νόμους που είχε ψηφίσει η Βουλή των Ελλήνων για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας. 

Τότε με πρωτοβουλία μου αντέδρασε σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και το νομοσχέδιο δεν εισήχθει για συζήτηση. Μια πρωτοβουλία που προκάλεσε φυσικά την ενόχληση και την παρέμβαση της Άγκυρας. Η τελική μάχη δόθηκε τον Αύγουστο του 2014 με νέα κινητοποίηση βουλευτών της ΝΔ και αποτροπή της de facto κατάργησης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας.  Οι αντιδράσεις στους κόλπους της Ελληνικής διασποράς αλλά και της Εκκλησίας ήταν επίσης μεγάλες, και το Σεπτέμβριο 2014 οι προσπάθειες καρποφόρησαν καθώς με το νόμο 4285/2014 ποινικοποιήθηκε η άρνηση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας, δηλαδή των Γενοκτονιών  που αναγνώρισε η Βουλή των Ελλήνων. 

 Εάν ψηφιζόταν τότε ο Νόμος χωρίς να συμπεριλαμβάνεται στην σχετική διάταξη και  η ποινικοποίηση της άρνησης της Γενοκτονίας που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων, σήμερα δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για Γενοκτονία, γιατί η αναφορά και μόνο σε αυτήν θα αποτελούσε ποινικό αδίκημα.

Σήμερα  το διεθνές κλίμα σε Ευρώπη και ΗΠΑ σε βάρος της πολιτικής Ερντογάν αλλά και η ιστορική δήλωση Μπάιντεν για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, διαμορφώνουν μια μοναδική συγκυρία για τη χώρα μας. Η φετινή ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού είναι μια ευκαιρία για την Ελληνική διπλωματία. 

Μόλις πριν από ένα χρόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός μίλησε για γενοκτονία, τιμώντας τη μνήμη των προγόνων μας και δήλωσε ότι η πολιτεία αγωνίζεται για τη διεθνοποίηση και την παγκόσμια προβολή της. 

Τώρα είναι η στιγμή ώστε η Ελλάδα να αξιοποιήσει τη διεθνή συγκυρία και να φέρει στο προσκήνιο της διπλωματίας και της πολιτικής επικοινωνίας το ζήτημα της Γενοκτονίας στον Πόντο. 

Τώρα που η υφήλιος συνειδητοποιεί ότι πριν από 100 και πλέον χρόνια η Τουρκία διέπραξε ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. 

Τώρα που η Τουρκία εντείνει τις απειλές της κατά της πατρίδας μας, είναι καλό να απαιτήσουμε τη λυτρωτική συγγνώμη προκειμένου να αποτρέψουμε παρόμοιες συμπεριφορές της γείτονος. 

Τώρα είναι η στιγμή να περιληφθεί το ζήτημα της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας στην Ελληνική διπλωματική ατζέντα, ώστε να τίθεται επισήμως  σε ξένα κοινοβούλια και κυβερνήσεις-όπως εδώ και πολλά χρόνια κάνει η κυβέρνηση της μικρής και αδύναμης Αρμενίας. 

Τώρα είναι η ώρα της Ελλάδας να μιλήσει για τα δίκαιά της. Στο μυαλό των θυτών, στην ψυχή των θυμάτων. 

Το άδικο ξεψύχισμα των αδικαίωτων συνεχίζει να  είναι η δύναμή μας. Η δύναμη χιλιάδων Ποντίων, αλλά και εκατομμυρίων ανθρώπων που επιθυμούν και προσδοκούν Δικαιοσύνη, Δημοκρατία, Ειρήνη, Αρμονική Συνύπαρξη. Γιατί ο αγώνας για διεθνή αναγνώριση τα γενοκτονίας είναι πάνω από όλα αγώνας για αυτά τα πανανθρώπινα αγαθά. Η ιστορία έχει δικαιώσει αυτή την εκτίμηση. Η Ελλάδα μας, η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, οφείλει να πρωτοστατήσει στον αγώνα αυτό με πράξεις. 

Αιωνία η μνήμη των  γενοκτονημένων.  Δεν ξεχάσαμε, δεν ξεχνάμε, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Όσο θα «κλαίει» η λύρα, εμείς θα επιμένουμε. Σε πείσμα των αρνητών  και των αναθεωρητών της ιστορίας.