Πρόκειται για ένα νεοελληνικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη που πρωτοπαρουσιάστηκε στις 18 Ιανουαρίου 1957 από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» σε σκηνοθεσία του ίδιου και θεωρείται ένα από τα έργα που σημάδεψαν την πορεία του Ελληνικού Θεάτρου.
Τα δρώμενα εξελίσσονται σε μια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, σε εποχή σύγχρονη με τη συγγραφή του έργου, τη δεκαετία του 1950. Στα δωμάτια μια αυλής, στον συνοικισμό, κατοικούν άτομα και οικογένειες που ανήκουν στη λαϊκή τάξη, έχουν όμως διαφορετική προέλευση.
Ο γερο-Ιορδάνης με τη γυναίκα του και τα παιδιά του είναι Μικρασιάτες πρόσφυγες. Η προσφυγιά τούς "στέγνωσε". Πέρασαν όλη τη ζωή τους κυνηγημένοι… Τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν.
Η κυρά Αννετώ κατάγεται από την Πάρο. Είναι χήρα με κόρη παντρεμένη στην Αγγλία. Η μοναξιά της βρίσκει διέξοδο στην ενασχόληση με τις ζωές των άλλων. Για να καλύψει το κενό της ερημιάς της, εισβάλει στη ζωή των γειτόνων, με καταστροφικές συνέπειες, υποκινούμενη από την πεποίθηση ότι "αν δεν είμαι καλά εγώ δεν θα είναι κανείς".
Ο Στέλιος, Αθηναίος ονειροπόλος με πολλές αδυναμίες, είναι εθισμένος στον τζόγο. Χαρτιά, άλογα, στοιχήματα. Η εξάρτησή του τον έχει καταντήσει ένα σκουπίδι, έναν ρεζίλι, όπως χαρακτηριστικά το, αποκαλούν οι άλλοι. Και η γυναίκα του η Όλγα, γεννημένη στην προεπαναστατική Ρωσία, έζησε παιδικά και νεανικά χρόνια σε εύπορο περιβάλλον, όμως τώρα είναι καταδικασμένη να ζει σε μια τρώγλη με απίστευτη ανέχεια.
Η Βούλα κι ο Μπάμπης είναι αντρόγυνο που ζει μια ζωή με έντονη ενδοοικογενειακή βία. Ο Μπάμπης δεν μπορεί να διαχειριστεί την πίεση της αναδουλειάς και την οικονομική ανέχεια και καταφεύγει στη βια. Όταν δεν έχει λεφτά γίνεται βίαιος , γουρούνι. Χτυπάει τη Βούλα την οποία σώζουν οι γείτονες και δεν εξελίσσεται η βιαιότητα σε ανθρωποκτονία.
Η Μαρία, γυναίκα ναυτικού που τη βασανίζει επίσης η μοναξιά και προσπαθεί να καλύψει το υπαρξιακό της κενό.
Η Ντόρα, νέα γυναίκα κι ωραία, έχει στηρίξει την ευτυχία της σ' έναν πλούσιο γάμο.
Στους παραπάνω ένοικους θα προστεθεί αργότερα και ο Στράτος, υδραυλικός στο επάγγελμα, που θα σηκώσει τρικυμία στο αισθηματικό τέλμα της μικρής "αυλικής" κοινωνίας.
Οι περισσότεροι απ’ τους ήρωές μας ονειρεύονται μια ζωή μακριά από την χώρα τους. Ψάχνουν μια διαφυγή στην Αυστραλία, όπου θα τους σώσει διαπαντός από τη μιζέρια τους.
Η παράστασή μας μεταφέρεται στο εδώ και στο τώρα. Είμαστε, λοιπόν, στο 2023 σε μια υποβαθμισμένη γειτονιά της Θεσσαλονίκης. Είναι συγκλονιστικό και βαθιά λυπηρό ότι, 70 χρόνια μετά, ο μέσος Έλληνας βιώνει τις ίδιες ακριβώς καταστάσεις. Οικονομική ανέχεια, εξαιρετικά χαμηλό βιωτικό επίπεδο, κακές εργασιακές συνθήκες, ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας, αλλά και άρρωστες προσωπικές σχέσεις με μπόλικη δόση υποκρισίας και μισαλλοδοξίας, οι οποίες προέρχονται από προσωπικές ανασφάλειες, φόβους, συμπλέγματα.
Άραγε η Αυστραλία εξακολουθεί να είναι μια λύση;

Σκηνοθεσία: Βίκυ Γρηγοριάδου

Διοργάνωση: Πολιτιστικός Σύλλογος "ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ"
Συνδιοργάνωση: Δήμος Ωραιοκάστρου