«Η μνήμη είναι το πιο ισχυρό αντίθετο στη λήθη. Η Ποντιακή Γενοκτονία δεν είναι απλώς μια "μαύρη" σελίδα της ιστορίας μας. Είναι μια κραυγή πόνου που αντιτίθεται ακόμα στις ψυχές των απογόνων. Πάνω από 350.000 Πόντιοι Έλληνες ξεριζώθηκαν, βασανίστηκαν, σφαγιάστηκαν επειδή ήταν Έλληνες, επειδή ήταν Πόντιοι.

Κάθε ιστορία που δεν ειπώθηκε, κάθε δάκρυ που κύλησε σιωπηλά, κάθε γιαγιά που κράτησε τη μνήμη ζωντανή με ένα τραγούδι ή μια προσευχή, είναι μαρτυρία ενός εγκλήματος που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Ζητούμε δικαίωση, αναγνώριση, σεβασμό, και πάνω απ' όλα μια ειλικρινή συγγνώμη από τον θύτη.

Οι λαοί πρέπει να θυμούνται. έχει και καθήκον να μιλάνε. Ακολουθώντας αυτήν την αρχή, οφείλουμε όλοι οι Έλληνες να διηγηθούμε τον πόνο της προσφυγιάς, του ξεριζωμού και της θυσίας των παλικαριών του Πόντου και παράλληλα να διδάξουμε στα παιδιά μας την ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού. Για να τιμούνε και να τιμούμε τους προγόνους μας.

Γιατί η μνήμη κρατά ζωντανούς τους αθώους. Γιατί η μνήμη του Πόντου δεν είναι παρελθόν... Είναι η φλόγα που φωτίζει την ψυχή ενός λαού που δεν λύγισε, δεν ξέχασε και δεν θα σιωπήσει ποτέ».