Η Θεσσαλονίκη και η Βόρεια Ελλάδα βίωσαν και πάλι ένα “πληθωρισμό” έργων, τα οποία όμως απέχουν πολύ από το να υλοποιηθούν. 

Σε ότι αφορά τα μεγάλα έργα, αυτά θα παραμείνουν στη φάση του σχεδιασμού και της “ωρίμανσης” για πολλά χρόνια ακόμα. 

Τα χρονοδιαγράμματα του Ταμείου Ανάκαμψης χάθηκαν ή χάνονται, ενώ τα έργα της καθημερινότητας και της βιώσιμης πόλης επαναχαράσσονται στο διηνεκές. 

Η μερική αναδίπλωση για την ΔΕΘ είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης. Πολλά επικίνδυνα σημεία όμως παραμένουν στο σχέδιο. 

Την ίδια στιγμή η Δυτική Θεσσαλονίκη συνεχίζει να γίνεται αντιληπτή από την κυβέρνηση ως η “πίσω αυλή” της πόλης, τα μεγάλα έργα που την αφορούν δεν έχουν προχωρήσει σε επόμενο στάδιο ωρίμανσης, ενώ τα έργα για την αναπτυξιακή διάσταση και τον πολιτισμό οδεύουν από παράταση σε παράταση. 

Ένα άλλο μοντέλο αστικής ανάπτυξης και μια πιο κοινωνική κι αποτελεσματική διαχείριση των μεγάλων έργων της Θεσσαλονίκης είναι απαραίτητη.