Ο μύθος των διακοπών και η πραγματικότητα...της Ανατολής Γκαγκοπούλου*
Στη χώρα μας όπου η θερμοκρασία ήδη
έχει χτυπήσει κόκκινο και τα σαραντάρια θα πηγαινοέρχονται για δυο μήνες ακόμη,
οι καλοκαιρινές διακοπές είναι κάτι καθιερωμένο, αναγκαίο και επιθυμητό. Ωστόσο
υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες για το αν είναι και κάτι το εφικτό. Αρκεί να
σκεφτεί κάποιος πως με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ να ανεβάζουν την ανεργία
στο 22,5 % ,με τις τιμές των καταλυμάτων σε δημοφιλείς παραθεριστικούς τόπους
να έχουν σκαρφαλώσει σε δυσθεώρητα για το μέσο εργαζόμενο ύψη λόγω της μαζικής
έλευσης ξένων τουριστών, με τις παραλίες κατειλημμένες από ξαπλώστρες και
«μπιτσόμπαρα» που ανεβάζουν το κόστος της απλής βουτιάς, με τους φόρους που
οφείλει ο μέσος Έλληνας να πληρώσει και τις επισκευές που πρέπει να κάνει στην
παραθεριστική του κατοικία (εφόσον διαθέτει) μετά το σκληρό χειμώνα που
προηγήθηκε, με τις τιμές των τροφίμων και ποτών σε άνοδο, με όλα τα παραπάνω
λοιπόν η ξένοιαστη καλοκαιρινή ανάπαυλα φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός που
τείνει να εξελιχθεί σε εφιάλτη.
Όμως πέρα από τα εμπόδια που
ειπώθηκαν και αποκλείουν έναν ικανό αριθμό πολιτών από το αγαθό των
διακοπών, ποιο είναι το ποσοστό αυτών
που μπορούν να κάνουν πραγματικές διακοπές; Πόσοι μπορούν να ξεφύγουν
ουσιαστικά από την καθημερινή ρουτίνα και να μην την επαναλαμβάνουν σε ένα
περιβάλλον που μόνο νέο δεν είναι εφόσον το επισκέπτονται ανελλιπώς για
δεκαετίες τα καλοκαίρια; Είναι δυνατόν να αποστασιοποιηθεί κανείς από συνήθειες
ψυχοφθόρες ,όπως οι διενέξεις με τους «θερινούς» γείτονες για το πάρκινγκ, τα
σκουπίδια, τη μη τήρηση των ωρών κοινής ησυχίας, το άναμμα της ψησταριάς και
τον καπνό που διαχέεται, για τις τσιρίδες στην παραλία, την κατάληψή της με
πλαστικά παιχνίδια και θαλάσσια αξεσουάρ, τις γόπες από τα τσιγάρα στην άμμο
και τόσα άλλα;
Παρόλα αυτά στις διακοπές ,ακόμη και
τις ολιγοήμερες, απολαμβάνει κανείς την παρέα φίλων , γνωρίζει νέους ανθρώπους,
ξεκουράζει το σώμα και τροφοδοτεί το πνεύμα με νέα ερεθίσματα μέσα από βιβλία,
μουσικές και ταινίες, συζητά, διασκεδάζει και κοιμάται χωρίς την πίεση του
χρόνου, εξερευνά νέες τοποθεσίες ,επισκέπτεται πολιτιστικά μνημεία, έρχεται σε
επαφή με τη φύση, ασχολείται πιο στενά με τα χόμπι του και γενικότερα με ό,τι
τον ευχαριστεί. Βέβαια όλα αυτά γίνονται παράλληλα από εκατοντάδες άλλους γύρω
και δίπλα του με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται πάντα η αναμενόμενη
ευχαρίστηση, διότι ο καθένας προσπαθεί να αξιοποιήσει το διάστημα αυτό έτσι
ώστε να βγει κερδισμένος ο ίδιος, αδιαφορώντας για τον άλλο. Κι εδώ ακριβώς
βρίσκεται το ζητούμενο και το διακύβευμα για όλους. Ο εγωισμός και η απολίτιστη
συμπεριφορά που πολύ συχνά συναντώνται κατά τη διάρκεια των διακοπών
επιβεβαιώνει την άποψη πως η αξία των διακοπών έγκειται στην αγαλλίαση της
επιστροφής στο σπίτι.
Οι τυποποιημένες διακοπές έχουν
επικρατήσει και είναι δύσκολο να ξεφύγει κάποιος από στερεότυπες διασκεδάσεις
και συμπεριφορές, ωστόσο δίνονται ευκαιρίες που δεν απαιτούν πολλά χρήματα για
αξιοποίηση του χρόνου αυτού ακόμη και σε αστικό περιβάλλον ή για δραστηριότητες εθελοντισμού στο
εσωτερικό ή το εξωτερικό . Και μολονότι το τελευταίο ίσως ακουστεί παράξενο σε
κάποιους και σπεύσουν να το απορρίψουν, ας ληφθεί υπόψη πως πραγματικές θερινές
διακοπές θα έκανε κάποιος αν απεκδυόταν μαζί με τα περιττά ρούχα και τον
ατομισμό που τον συντροφεύει όλο τον υπόλοιπο χρόνο!
*Η Ανατολή Γκαγκοπούλου είναι εκπαιδευτικός - φιλόλογς, στο 2ο ΓΕΛ Ωραιοκάστρου
