«Η κοινωνία σε καθηλώνει περισσότερο από ό,τι το… ατύχημα»

 

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία, ο Ιατρικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης (ΙΣΘ) διοργανώνει σε συνεργασία με την Περιφερειακή Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας, ημερίδα για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών στα ζητήματα που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους τα άτομα με αναπηρία (προσβασιμότητα στις δημόσιες συγκοινωνίες, δημόσια κτίρια, χώροι στάθμευσης, απουσία ράμπας ανάβασης κλπ). Στη νέα αυτή πρωτοβουλία του ΙΣΘ στο πλαίσιο της ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ ΖΩΗΣ, συμμετέχουν ειδικοί γιατροί, άτομα με αναπηρία που θα μιλήσουν βιωματικά αλλά κι εκατοντάδες μαθητές από δέκα (10) λύκεια της κεντρικής Μακεδονίας με ανοιχτή συζήτηση και την υποβολή σχετικών ερωτήσεων και προτάσεων. Η ημερίδα θα ολοκληρωθεί με προβολή της ταινίας «Μέχρι τη θάλασσα» του Μάρκου Γκαστίν που γυρίστηκε στο ΚΑΤ με πρωταγωνιστές νέα παιδιά που νοσηλεύονταν ύστερα από σοβαρά ατυχήματα.

Στη συνέντευξη τύπου ο πρόεδρος του ΙΣΘ Νίκος Νίτσας τόνισε ότι «η προσπάθεια μας είναι να ευαισθητοποιήσουμε την κοινωνία για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Δικαιώματα που ύστερα από κάποιο ατύχημα μπορεί να τα επικαλεστούμε, να τα θυμηθούμε και να τα διεκδικήσουμε για εμάς τους ίδιους». Στην ημερίδα θα φιλοξενηθούν ειδικοί γιατροί της αποκατάστασης (φυσίατροι), εκπρόσωποι εκπαιδευτικών, ακτιβιστές για την αναπηρία, όπως ο Δημήτρης Αντωνίου, ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής της ταινίας που γυρίστηκε στο νοσοκομείο ΚΑΤ, γονείς παιδιών με αναπηρία και φυσικά οι μαθητές από δέκα σχολεία της κεντρικής Μακεδονίας, «οι εκπρόσωποι του αύριο» που μπορούν να το διαμορφώσουν, να το αλλάξουν και να το βελτιώσουν. Στόχος της ημερίδας στις 4 Δεκεμβρίου στο  συνεδριακό «Ι. Βελλίδης» είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση κυρίως των παιδιών.

"Δεν είναι λογικό, οι προσπάθειες  των γιατρών και κυρίως των ασθενών να ενταχθούν στην κοινωνία, να δυσχεραίνονται από την ίδια την… κοινωνία" τόνισε ο κ. Νίτσας και πρόσθεσε "δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι οι γιατροί σε κέντρα αποκατάστασης, βοηθούν τα άτομα με αναπηρία να… βοηθήσουν τους εαυτούς τους, η… πραγματικότητα τους εμποδίζει. Βγαίνοντας από τα κέντρα αποκατάστασης διαπιστώνουν ότι χρειάζονται ανθρώπους συνεχώς δίπλα τους για να κάνουν μια απλή βόλτα. Χρειάζονται βοηθούς για να πάνε σε μια δημόσια υπηρεσία. Κι όμως αυτό που ζητούν δεν είναι η κατανόηση μας ή η συμπάθεια μας, αλλά ό,τι ζητάμε όλοι. Να μπορούν να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια με προσβασιμότητα, με λιγότερη ή καθόλου γραφειοκρατία -πχ δεν προβλεπόταν προφορικές εξετάσεις στην ΑΣΟΕΕ για τον πρωταγωνιστή της ταινίας ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ που σήμερα κάνει το μεταπτυχιακό του! Να μπορούν να δουλέψουν και να ζήσουν σε ένα περιβάλλον χωρίς εμπόδια και… τοίχους. Ο ΙΣΘ θα δώσει μαζί τους κοινή μάχη ώστε να γκρεμιστούν όλα τα εμπόδια, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Δεν είναι δυνατόν η κοινωνία να σε καθηλώνει περισσότερο από ό,τι το… ατύχημα»

Ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας Aλέξανδρος Κόπτσης επεσήμανε στη συνέντευξη τύπου ότι «Η Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας στηρίζει ένα ενταξιακό-συμπεριληπτικό σχολείο στο οποίο θα έχουν θέση όλοι οι μαθητές χωρίς καμία διάκριση. Η ένταξη αφορά όλες εκείνες τις προσπάθειες που αποσκοπούν στην κοινή φοίτηση των μαθητών με και χωρίς ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο ίδιο σχολικό πλαίσιο, στη διασφάλιση της ισότιμης πρόσβασης όλων ανεξαιρέτως των μαθητών στο εκπαιδευτικό αγαθό και στην υπερπήδηση εμποδίων και προκαταλήψεων απέναντι στο μαθητή με ειδικές ανάγκες. Για να μπορέσει να υπάρξει ένα σχολείο με ένταξη, χρειάζεται να επαναπροσδιοριστούν οι αξίες και οι στόχοι της εκπαίδευσης, θέτοντας ως βασικούς και κύριους στόχους: •την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών •τον σχεδιασμό ενός νέου αναλυτικού προγράμματος σπουδών •την αλλαγή της υπάρχουσας εκπαιδευτικής δομής •τη δημιουργία ενός μοντέλου ίσων ευκαιριών και δικαιωμάτων •την κατάργηση της προκατάληψης που υπάρχει και την οριοθέτηση της διαφορετικότητας

Ο πρώην διευθυντής του ΚΑΤ και Φυσίατρος Λευτέρης Μπάκας (ο οποίος και επέτρεψε τα γυρίσματα της ταινίας στο νοσοκομείο) επεσήμανε στη συνέντευξη τύπου ότι «οι δημόσιες μονάδες για αποκατάσταση είναι όλες στο λεκανοπέδιο. Στην υπόλοιπη χώρα υπάρχουν ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης, όπου η νοσηλεία καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Όμως θα έπρεπε να αναπτυχθεί ένα περισσότερο αποκεντρωμένο σύστημα που να καθιερώσει τη φιλοσοφία της αποκατάστασης και να ευαισθητοποιήσει τις τοπικές κοινωνίες απέναντι στην αναπηρία. Το καλύτερο είναι να υπάρχει μια συνεργασία ανάμεσα στους δυο φορείς, δημοσίου και ιδιωτικού»

Ο σκηνοθέτης της ταινίας ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Μάρκος Γκαστίν με παρέμβαση του -μέσω skype- μίλησε για την ταινία αλλά και την προσωπική του εμπειρία «Πριν από χρόνια, αντιμετώπισα ο ίδιος την απειλή της αναπηρίας, για δυο μήνες σε ένα θάλαμο του ΚΑΤ. Ήταν μια από τις πιο έντονες και διδακτικές εμπειρίες που έζησα ποτέ. Η εισαγωγή στο νοσοκομείο, ιδιαίτερα σε περίπτωση ατυχήματος, σε αποκόβει ξαφνικά από την καθημερινότητα, τις συνήθειες, τους ρόλους σου. Η νοσηλεία σε απογυμνώνει, σε αποκαλύπτει στον εαυτό σου και στους άλλους. Η αντιμετώπιση του πόνου και της απειλής κατά της σωματικής ή ψυχικής ακεραιότητας φανερώνει αρετές και αδυναμίες, τονίζει την ανθρωπιά μας. Όπως και η μακρόχρονη παραμονή σε ένα θάλαμο νοσοκομείου κοντά σε άλλους ασθενείς και τις οικογένειες τους φανερώνει τις αρετές και τις αδυναμίες μιας κοινωνίας. Έκανα την ταινία ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ για να μοιραστώ αυτή την εμπειρία με τον θεατή. Πιστεύω ότι έχει κι αυτός πολλά να νοιώσει, αλλά και πολλά να μάθει. Για τον εαυτό του, για την κοινωνία και βέβαια, εφόσον διάλεξα ένα δημόσιο νοσοκομείο, για τη λειτουργία του συστήματος υγείας. Αλλά αυτό που μ’ ενδιέφερε περισσότερο είναι τι μας μαθαίνει για την ανθρώπινη υπόσταση. Γιατί η αντιμετώπιση της απειλής της αναπηρίας μας φανερώνει το βασικό δίλημμα της ύπαρξής μας. Ελπίδα ή/και Αποδοχή;  Επίσης, η απεικόνιση του μικρόκοσμου του νοσοκομείου μου έδωσε την ευκαιρία να επιχειρήσω μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας με πρωταγωνιστή την οικογένεια που παίζει ένα τόσο σημαντικό ρόλο στη νοσηλεία. Χωρίς να ξεχάσω το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που στις σημερινές δύσκολες συνθήκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, δείχνει συχνά παραδειγματική αφοσίωση. Για να ταυτιστεί απολύτως ο θεατής με τους ήρωες της ταινίας, τους συνανθρώπους μας που βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει ξαφνικά ύστερα από ένα ατύχημα, δεν χρησιμοποίησα ούτε σχόλιο ούτε συνεντεύξεις. Έτσι, ενώ όλες οι σκηνές είναι πραγματικές «φέτες ζωής», ο θεατής θα μπορέσει να παρακολουθήσει το ντοκιμαντέρ ως μια ταινία μυθοπλασίας. Μια ταινία με διακύβευμα, συγκρούσεις και κορυφώσεις που θέλω να πιστεύω ότι θα τον κάνουν να δει αλλιώς την αναπηρία και τους ανθρώπους που την αντιμετωπίζουν. Θα μπορούσε να ήταν κι αυτός...»

Την εκδήλωση θα παρουσιάσει και θα συντονίσει αφιλοκερδώς ο Γιώργος Μαυρίδης

ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ